تعریف گروه های مختلف سهام

عرضه عمومی چیست؟ چگونه انجام می شود؟

عرضه عمومی چیست؟ چگونه انجام می شود؟ سهام، یکی از برجسته ترین ابزارهای سرمایه گذاری متعلق به شرکت ها است و هر از چند گاهی برای فروش عرضه می شوند. در این صورت بخشی از حق مالکیت سهام به سرمایه گذاران داده می شود.

صرف نظر از اینکه شرکت ها به کدام بخش تعلق دارند، هدف همه این است که با گذشت زمان رشد کنند. با افزایش مداوم حجم تجارت، وضعیت آسان تر شده است. با افزایش فعالیت های تجاری در طول سال ها، مناطق جدیدی برای سرمایه گذاری پدیدار شده است. سرمایه گذاران حق انتخاب از بین بسیاری از گزینه ها را کسب کرده اند.

در مورد سامانه تحلیل بازار بیشتر بدانید.

بورس تهران، که وظیفه اجرای فعالیت های بورس اوراق بهادار را در کشور ما بر عهده دارد، برای شرکت های بزرگی که سهام آنها در این بازار معامله می شود از اهمیت بالایی برخوردار است. به این ترتیب، سرمایه گذاران بازار سهام حتی می توانند حقوق مشارکت با یک شرکت مشهور جهان را بدست آورند. اما برای فروش، سهام شرکت باید به عموم عرضه شود.

فرایند عمومی شدن علاوه بر ارائه مزایایی برای شرکت ها، حق دریافت سهمی از سود را می دهد.

عرضه عمومی چیست؟

فرایندی که عرضه عمومی نامیده می شود به تشخیص شرکت ها انجام می شود. در کوتاه ترین تعریف، عرضه عمومی سهام شرکت برای خرید و فروش است. به این ترتیب، شرکتها و منابع مالی آنها توسط بسیاری از سرمایه گذاران در سهم های کوچک خرید و فروش می شود. سرمایه گذاران سهامدار شرکت ها می شوند.

سهم همه شرکت هایی که در حال حاضر در بورس تهران معامله می تعریف گروه های مختلف سهام شوند، شرکت هایی هستند که در آن زمان به عموم عرضه می شد. یعنی این معامله در بازار سهام انجام می شود. آنچه ما باید از این معامله بفهمیم، فراخوانی است که توسط شرکت هایی با ارزش بازار مشخص شده است تا سرمایه خود را به روی سرمایه گذاران باز کنند.

شرکت هایی که می توانند عرضه عمومی داشته باشند، شرکت های سهامی هستند. به عبارت دیگر، به لطف این برنامه، شرکت ها می توانند تمام دارایی های خود را در قطعات کوچک بفروشند. اما برای انجام این کار، این فرآیند نمی تواند به یکباره اتفاق بیفتد. ابتدا، اعلام رسمی مورد نیاز است.

بنابراین، شرکت ها پول نقد خود را برای سرمایه گذاری جدید یا پرداخت بدهی های قدیمی تأمین می کنند. بنابراین، نیاز به تامین مالی فراهم می شود. اگر سهام یک شرکت به صورت عمومی معامله شود، این نشان می دهد که عرضه عمومی انجام شده است.

اگر به پیامدهای این وضعیت در دراز مدت فکر کنیم، قطعاً می توان نتیجه گرفت که این یک ابتکار مثبت برای شرکت ها است. با این حال، فرآیند تصمیم گیری برای عمومی شدن برای شرکت ها ساده نیست.

عرضه اولیه و ثانویه

عرضه عمومی می تواند به دو صورت برای شرکت ها انجام شود. اول عرضه عمومی اولیه و دوم عرضه عمومی ثانویه است. تفاوت این دو مورد کاملاً مشخص است.

عرضه اولیه عمومی، معامله ای است که توسط شرکت هایی انجام می شود که قبلاً در بورس عمومی معامله نشده بودند. شرکت هایی که این معامله را انجام می دهند در گروه شرکت هایی قرار می گیرند که تا زمان انتشار عمومی برای عموم بسته هستند. پس از انجام معامله، آنها عمومی می شوند.

شرکت های عرضه کننده عمومی ثانویه شرکت هایی هستند که قبلاً سهام خود را برای فروش عرضه کرده اند. با این حال، در عرضه اولیه، نرخ پایین عمومی شدن شرکت را مجبور به انجام دومین عرضه می کند.

به عنوان مثال؛ شرکتی که ابتدا ۳۰ سهم از شرکت را برای عموم باز کرد، می تواند با ۱۹ سهم دیگر به منظور جذب منابع مالی جدید به بازار عمومی برود و کل نرخ شناور آزاد خود را به ۴۹ افزایش دهد. در چنین حالتی، معامله انجام شده توسط شرکت به عنوان عرضه عمومی ثانویه تعریف می شود.

برخی از شرکت های پذیرفته شده در بورس تهران با ارائه سهام خود به عموم مردم توانستند زندگی تجاری خود را ادامه دهند. مفاهیمی مانند “درآمد حاصل از عرضه عمومی“، که معمولاً در اخبار مالی با آن روبرو می شویم، نشان می دهد که چقدر این مفهوم برای شرکت ها اهمیت دارد.

علاوه بر این، شرکت های دیگر از بخش های مختلف این فرصت را پیدا کردند تا شرکای جدیدی را با این روش بدست آورند. در عین حال تمایل به افزایش درآمد خود داشتند.

انواع وضعیت نمادهای بورسی + مفاهیم و شرایط

بطور خلاصه 7 وضعیت نماد در بورس داریم: 1) مجاز، 2) ممنوع، 3) ممنوع – متوقف، 4) ممنوع – محفوظ تعریف گروه های مختلف سهام 5) مجاز – متوقف، 6) مجاز – محفوظ، 7) مجاز – مسدود. وضعیت نماد بورسی بیانگر وضعیت معامله سهام شرکت موردنظر است. برای مثال وضعیت ممنوع – متوقف بیانگر توقف معاملات سهام و عدم امکان ثبت سفارش است. در این آموزش بورس به واکاوی انواع وضعیت نمادهای بورسی ، مفهوم این وضعیت‌ها به همراه دلیل و شرایط آنها می‌پردازیم.

نحوه اطلاع از وضعیت نماد در بورس

ابتدا به بررسی نحوه مطلع شدن از وضعیت نماد بورسی، دلایل قرارگیری در آن وضعیت و شرایط لازم برای تغییر وضعیت را آموزش می‌دهیم. با مراجعه به صفحه هر نماد در سایت TSETMC و از قسمت “وضعیت” می‌توانید نوع وضعیت نماد بورسی موردنظرتان را مشاهده کنید.

مطابق شکل زیر با کلیک روی زبانه “تغییر وضعیت” می‌توانید از تغییر وضعیت نماد بورسی مطلع شوید. برای مثال در تاریخ 26/11/1399 نماد بورسی فملی ابتدا در ساعت 8 صبح، وضعیت مجاز – متوقف و سپس در ساعت 9:46 به وضعیت مجاز – محفوظ تغییر کرده است. نهایتا با تغییر وضعیت نماد به وضعیت مجاز، روند معاملات سهام طبق روال عادی از سر گرفته شده است.

برای مطلع شدن از دلیل توقف نماد بورسی می‌توانید به قسمت “پیام ناظر” در صفحه نماد بورسی مراجعه کنید. برای مثال مطابق شکل زیر، علت توقف نماد فملی در تاریخ 26/11/1399 تغییرات بیش از 20 درصد قیمت سهام بوده است.

مطابق شکل بالا در تاریخ 15/11/1399 ناظر بازار بخاطر افشای اطلاعات با اهمیت گروه (ب) نماد فملی را متوقف کرده است. همان‌طور که مشاهده می‌کنید هیچ اطلاعات دیگری در این قسمت منتشر نشده و صرفا دلیل توقف بصورت کلی بیان شده است. برای اطلاع از جزئیات توقف باید به سایت کدال مراجعه کنید. با جستجو نماد بورسی موردنظر در سامانه کدال، تمامی اطلاعیه‌های منتشر شده با جزئیات کامل در دسترس شما خواهد بود.

انواع وضعیت نمادهای بورسی

گاهی اوقات امکان معامله یک نماد بورسی وجود ندارد. حال اگر اقدام به ثبت سفارش خرید یا فروش کنید با پیغام “شما مجاز به ارسال سفارش نیستید!” روبه‌رو می‌شوید. پرسش اینجاست که تحت چه شرایطی وضعیت معامله سهام یک شرکت بورسی متوقف و ممنوع می‌شود؟ با توجه به شرایط مختلف، وضعیت نمادهای بورسی به 7 دسته تقسیم می‌شوند.

1. مجاز
2. ممنوع
3. مجاز – محفوظ
4. ممنوع – متوقف
5. مجاز – متوقف
6. ممنوع – محفوظ
7. مجاز – مسدود

بعضی از این وضعیت‌ها را شاید اصلا مشاهده نکنید. برای مثال وضعیت مجاز – مسدود یا ممنوع – محفوظ در کمتر از چند دقیقه یا چند ثانیه به وضعیت دیگری تغییر می‌کنند! در بین وضعیت نمادهای بورسی، سه وضعیت مجاز، مجاز – محفوظ و ممنوع – متوقف از اهمیت بالاتری برخوردار است. در ادامه با تشریح هر کدام از این وضعیت‌ها به بررسی دلایل و شرایط ادامه معاملات سهام در آن وضعیت خواهیم پرداخت.

وضعیت مجاز

امکان معامله سهام شرکت بصورت عادی برای همه معامله‌گران وجود دارد.

وضعیت ممنوع

امکان معامله سهام شرکت وجود ندارد! و هیچ معامله‌گری نمی‌توانید سفارش خرید و فروش برای این نماد بورسی ارسال کند. نکته مهم اینجاست که وضعیت ممنوع نهایتا تا پایان ساعت معاملاتی روز جاری به حالت مجاز تغییر وضعیت خواهد داد. در وضعیت ممنوع امکان معامله سهام بصورت موقت وجود ندارد و فرض بر بازگشایی نماد بورسی در همان روز معاملاتی است. البته امکان طولانی شدن این فرآیند و تغییر وضعیت از ممنوع به ممنوع – متوقف نیز وجود دارد. دلایلی مختلفی برای ممنوع شدن معاملات سهام یک شرکت بورسی وجود دارد تعریف گروه های مختلف سهام که در ادامه این مقاله آموزشی توضیح خواهیم داد.

وضعیت ممنوع – متوقف

مهم‌ترین وضعیت در بورس همین وضعیت ممنوع – متوقف است. وقتی سهام یک شرکت وضعیت ممنوع – متوقف می‌شود معاملات متوقف شده و امکان ثبت سفارش در آن وجود نخواهد داشت. برخلاف وضعیت ممنوع، بازگشایی نماد بورسی در این وضعیت منوط به شرایط لازم به همراه شیوه بازگشایی مخصوص خواهد بود. ممکن است چندین روز یا چندین ماه و یا حتی چندین سال! نماد بورسی در وضعیت ممنوع – متوقف باشد. برای اطلاع از دلیل توقف معاملات سهام به قسمت “پیام ناظر” در صفحه آن نماد بورسی مراجعه کنید.

وضعیت ممنوع – محفوظ

وضعیت ممنوع – محفوظ یک مرحله قبل از وضعیت مجاز – محفوظ است! در واقع وقتی ناظر بازار قصد بازگشایی یک نماد بورسی با وضعیت ممنوع – متوقف را دارد ابتدا وضعیت به ممنوع – محفوظ تغییر می‌کند. سپس چند دقیقه و یا چند ثانیه بعد، وضعیت مجاز – محفوظ می‌شود تا نماد بورسی آماده بازگشایی شود. دقت بفرمایید که در وضعیت ممنوع – محفوظ نیز امکان معامله و ثبت سفارش وجود ندارد.

وضعیت مجاز – متوقف

وضعیت مجاز – متوقف نیز یک مرحله قبل از وضعیت مجاز – محفوظ است. نماد بورسی با وضعیت مجاز – متوقف، مجاز به معامله است اما امکان ثبت سفارش وجود ندارد! برای مثال به دلیل تغییرات قیمتی بیش از 20%، نماد بورسی توسط ناظر بازار به مجاز – متوقف تغییر وضعیت می‌دهد. سپس ناظر اعلام می‌کند که 60 دقیقه سفارش‌گیری انجام خواهد شد و بعد از آن دوباره معاملات به حالت عادی و مجاز تغییر خواهد کرد. نکته مهم این است که هم در وضعیت مجاز – متوقف و هم در وضعیت ممنوع – محفوظ امکان ثبت سفارش وجود ندارد!

وضعیت مجاز – مسدود

در وضعیت مجاز – مسدود نیز مثل دو وضعیت قبلی امکان ثبت سفارش وجود ندارد!

وضعیت مجاز – محفوظ در بورس

وضعیت مجاز – محفوظ یک مرحله قبل از وضعیت مجاز است و بیانگر بازگشایی نماد بورسی است. در این وضعین تمامی معامله‌گران مجاز به ثبت سفارش هستند اما تمامی سفارشات فعلا نزد ناظر بازار محفوظ است! در واقع در وضعیت مجاز – محفوظ هیچ معامله‌ای انجام نمی‌شود اما امکان ثبت سفارش وجود دارد. این وضعیت فرآیندی شبیه مزایده است که ناظر بازار با مکانیزم حراج قصد تعیین قیمت سهام را دارد.

بدین صورت که تمامی معامله‌گران در یک بازه 30 تا 60 دقیقه‌ای سفارشات خود را ثبت می‌کنند تا قیمت مطلوب بر اساس عرضه و تقاضا شناسایی شود. پس از شناسایی قیمت مطلوب توسط ناظر بازار، وضعیت به مجاز تغییر خواهد کرد. سپس معاملات با روال عادی از سر گرفته می‌شود. در مقاله بعدی بصورت مفصل مکانیزم حراج ناپیوسته را توضیح خواهیم داد.

دلایل توقف نمادهای بورسی و زمان بازگشایی

دلایل توقف معاملات در نمادهای بورسی را در لیست زیر مشاهده می‌کنید.

1. برگزاری مجمع عمومی عادی سالیانه
2. برگزاری مجمع عمومی فوق العاده (مثل افزایش سرمایه)
3. افشای اطلاعات با اهمیت گروه الف (مثل اعلام ورشکستگی شرکت، نتیجه شرکت در مزایده و مناقصه، هر گونه تغییر در سودآوری و…)
4. افشای اطلاعات با اهمیت گروه ب (مثل برگزاری یا شرکت در مناقصه یا مزایده، تغییر در تولید و فروش محصولات، واگذاری سهام و…)
5. تغییرات بيش از 20 درصدی قیمت
6. تغییرات قیمت بيش از 50 درصد

توضیحات کامل‌تر را به مقاله بعدی موکول کردیم. در آن مقاله آموزشی به دلایل توقف نمادها، شرایط لازم برای بازگشایی، زمان بازگشایی و نهایتا مکانیزم حراج ناپیوسته و بازگشایی سهام در مرحله مجاز – محفوظ پرداختیم.

اگر قصد یادگیری 0 تا 100 مبحث آموزش بورس را دارید به شما توصیه می‌کنیم مقالات آموزشی زیر را به ترتیب مطالعه بفرمایید، به مرور مقالات جدیدتر پیرامون آموزش بورس در سایت درج خواهد شد حتما پیگیر پارس‌سهام باشید.

حسابداری تلفیقی چیست؟ (بخش اول)

شرکت‌های بزرگ با هدف گسترش دامنه فعالیت‌های اقتصادی خود و در راستای پاسخگویی به نیازهای مختلف فنی، مالی و علمی، می‌کوشند با خرید سهام شرکت‌های کوچکتر توانایی‌شان را بسط و توسعه دهند. با گسترش گروه شرکت‌ها و پدید آمدن شرکت‌های سرمایه‌گذاری، مسأله تلفیق صورت‌های مالی این واحدهای اقتصادی و حسابداری تلفیقی مطرح گردید.

مطابق استاندارد شماره ۱۸ ایران تحت عنوان صورت‌های مالی تلفیقی و حسابداری سرمایه‌گذاری در واحدهای تجاری فرعی، تهیه و ارائه صورت‌های مالی تلفیقی از سال ۱۳۸۰ الزامی گردیده است.

حسابداری تلفیقی چیست؟

امروزه اکثر سازمان‌های تجاری برای افزایش افزوده خود به تلفیق و ترکیب سازمان‌های تجاری و ترکیب آنها علاقه نشان داده‌اند و هدف از این سازمان‌ها هم‌افزایی یک ارزش در مجموعه، نسبت به مجموعه ارزش تشکیل‌دهنده است که غالباً سبب ترکیب سازمان‌ها با یکدیگر می‌شود.

امروزه حسابداری تلفیقی یک انتخاب محبوب برای سازمان‌ها، نمایندگان فروش و شرکت‌های تجاری بزرگ محسوب می‌شود، چه آنها می‌خواهند صدور صورت حساب خود را ساده کرده تا به راحتی قادر به جابجایی حساب به صورت حساب ماهانه از یک فاکتور به فاکتور دیگر شوند.

چرا تلفیق؟

از جمله دلایل مهم برای تلفیق سازمان‌های تجاری بزرگ عبارتند از:

• هزینه‌های ثابت و فعالیت‌های تکراری حذف می‌شود.
• فرآیند تولید و ساخت محصولات با یکدیگر هماهنگ می‌شود.
• سبب مدیریت بهتر و بهره‌وری بالا در سازمان می‌شود.
• باعث کاهش خطرات در محیط تجاری و سبب امنیت تجارت می‌شود.
• سرعت دستیابی به منابع مالی افزایش یافته و موجب به کارگیری وجوه مازاد می‌شود.
• موجب کاهش هزینه‌های مالی و در نتیجه افزایش اعتبارات می‌شود.
• استفاده از امتیازهای قانونی و مالیات، و غیره.

معانی تلفیق

تلفیق یا ادغام، در «تجارت و کسب‌وکار»، به فرایند تصاحب و ادغام تعدادی از شرکت‌های کوچک، در قالب تأسیس یک شرکت بزرگتر، اطلاق می‌شود.

در زمینه «حسابداری مالی»، به جمع‌آوری صورت‌های مالی گروهی از شرکت‌های زیرمجموعه، در قالب صورت‌های مالی تلفیقی اشاره دارد.

در حوزه «مالیات»، به تلفیق گروهی از شرکت‌ها و اشخاص حقوقی وابسته، در قالب یک نهاد یکپارچه اشاره دارد که با هدف یکپارچگی مالیاتی انجام می‌گیرد.

به طور کلی ادغام، تکنیک یا عملی در حوزه کسب‌وکار است که از لحاظ حقوقی، دو یا چند سازمان را به یک واحد سرپرستی جدید متصل می‌کند. پس از ادغام، سازمان‌های اصلی از بین می‌روند و توسط یک نهاد جدید، جایگزین می‌شوند.

هدف تهیه صورت حساب‌های تلفیقی

هدف تهیه صورت حساب‌های تلفیقی، جمع‌آوری اطلاعات درباره وضعیت و عملکرد مالی واحد تجاری اصلی و زیرمجموعه‌های آن برای اعضای سازمان است، زیرا در مواقعی که سازمان تجاری فرعی، زیرمجموعه سازمان تجاری اصلی قرار گیرد، صورت حساب‌های مالی واحد تجاری اصلی به تنهایی تصویر کاملی از فعالیت‌های اقتصادی و مالی خود نشان نمی‌دهد.

همچنین امور مالی سازمان‌های تجاری برای تصمیم‌گیری‌های اقتصادی و برنامه‌ریزی به اطلاعاتی درباره وضعیت مالی و شرایط جریان نقدینگی شرکت نیاز دارند که این نیازها با استفاده از صورتحساب‌های تلفیقی تهیه می‌شود.

استفاده‌کنندگان حسابداری تلفیقی، سرمایه‌گذاران واحد اصلی سازمان‌های تجاری بوده که صورت‌های تلفیقی، اطلاعات جامعی را برای سایر استفاده‌کنندگان نیز فراهم می‌کند.

خصوصیات و وظایف حسابداری تلفیقی

طبق دیدگاه قانونی، از ترکیب و به هم پیوستن واحدهای تجاری در یکی از طبقه‌بندی‌های ادغام، ترکیب و تحصیل، حسابداری تلفیقی بدست می‌آید.

همانطور که اشاره شد، بیشتر واحدهای تجاری با تحصیل سایر واحدها موجب گسترش عملیات خود می‌شوند.

برای دستیابی به فرآیند تلفیق، به ترکیب گزارشگری مالی دارایی‌ها و بدهی‌ها و درآمدها و هزینه‌های جداگانه بیش از دو تا از شرکت‌های گروه نیاز است.

رویه‌های تلفیق، بیشتر برای ایجاد صورت‌های مالی به کار گرفته می‌شوند که تمامی شرکت‌های گروه همانند یک شرکت یگانه به نظر برسند.

این فرآیند رویه‌هایی را شامل می‌گردد که بر اساس آنها همه آثار مالکیت داخل گروه و معاملات درون آن حذف شده و فقط معاملات با افراد خارج از شخصیت اقتصادی در صورت‌های مالی تلفیقی گزارش می‌گردند.

این فرآیند بیشتر بر مفهوم شخصیت یگانه تاکید می‌نماید و بر درصد مالکیت تاکیدی ندارد.

الزام صورت‌های مالی تلفیقی

طبق استاندارد حسابداری شماره ۱۸، کلیه واحدهای تجاری اصلی به ‌استثنای واحدهایی که تمام یا بیش از ۹۰ درصد سهام آنها به ‌طور مستقیم یا غیرمستقیم در مالکیت واحد تجاری اصلی دیگری است، باید صورت‌های مالی تلفیقی تهیه و صورت‌های مالی خود را همراه آن ارائه کنند.

واحد تجاری اصلی واحدی است که دارای یک یا چند واحد تجاری فرعی است.

واحدهای تجاری اصلی مستثنی ‌شده در تهیه صورت‌های مالی تلفیقی باید موافقت تمام سهامداران اقلیت را در صورت وجود به‌دست آورند.

از لحاظ الزام اصلی تهیه صورت‌های مالی تلفیقی، استاندارد شماره ۱۸ با استاندارد بین‌المللی، آمریکا و انگلستان هماهنگ است.

یک الزام که خاص استاندارد حسابداری شماره ۱۸ است همراه بودن صورت‌های مالی جداگانه با صورت‌های مالی تلفیقی است.

در ایران بنا به الزامات قانونی، تهیه صورت‌های مالی جداگانه واحد تجاری اصلی ضروری است.

طبق استاندارد شماره ۱۸، به ‌منظور جلوگیری از گمراهی استفاده‌کنندگان و تلقی‌نشدن صورت‌های مالی جداگانه واحد تجاری اصلی به‌ عنوان نماد وضعیت مالی و عملکرد مالی گروه، صورت‌های مالی جداگانه واحد تجاری اصلی باید همراه صورت‌های مالی تلفیقی باشد.

صورت‌های مالی جداگانه واحد تجاری اصلی در استانداردهای آمریکا جایگاهی ندارد ولی در استانداردهای بین‌المللی به ‌دلیل فراگیر بودن این استانداردها ضوابطی برای آن مقرر شده است.

طبق استانداردهای حسابداری آمریکا، تمام واحدهای تجاری اصلی باید صورت‌های مالی تلفیقی تهیه کنند که از این جنبه با استاندارد شماره ۱۸ و استانداردهای بین‌المللی متفاوت است.

در استانداردهای انگلستان دامنه واحدهای تجاری اصلی مستثنی‌شده از تلفیق در رعایت موازین قانونی گسترده‌تر است.

از جمله، اغلب گروه‌هایی که از نظر اندازه متوسط و کوچکند، واحدهای تجاری اصلی که صددرصد به واحد تجاری اصلی دیگری تعلق دارند که براساس قوانین اعضای اتحادیه اروپا ایجاد شده‌اند، و واحدهای تجاری اصلی که اکثریت سهام آن متعلق به واحد دیگری است و واجد شرایط لازم طبق قانون می‌باشد، مشمول تهیه صورت‌های مالی تلفیقی نیستند.

ضوابط تلفیق

برای تهیه صورت‌های مالی تلفیقی، اقلام مشابه صورت‌های مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای تجاری فرعی مشمول تلفیق پس از انجام تعدیلات با یکدیگر جمع می‌شود.

برای اینکه صورت‌های مالی تلفیقی، اطلاعات مالی گروه را به ‌عنوان یک شخصیت اقتصادی منفرد نشان دهد، تعدیلات تلفیقی لازم در خصوص معاملات و مانده‌های درون‌گروهی، سود و زیان‌های تحقق نیافته ناشی از معاملات درون‌گروهی به ‌عمل می آید.

سهم اقلیت نیز، در صورت وجود، باید محاسبه و به ‌طور جداگانه منعکس شود.

سهم اقلیت

نحوه محاسبه سهم اقلیت از خالص دارایی‌ها به این شرح است:

طبق استاندارد حسابداری شماره ۱۸، سهم قابل انتساب به اقلیت از خالص دارایی‌های واحد تجاری فرعی باید متناسب با سهم آنان از مبلغ دفتری خالص دارایی‌های واحد تجاری فرعی پیش از تحصیل به ‌علاوه سهم آنان از تغییرات در حقوق صاحبان سرمایه از تاریخ تحصیل واحد تجاری به ‌بعد محاسبه شود.

در استانداردهای بین‌المللی حسابداری، برای محاسبه سهم اقلیت از خالص دارایی‌ها، علاوه بر روش پذیرفته شده در استاندارد حسابداری شماره ۱۸، روش «ارزش منصفانه» نیز پذیرفته شده است؛ یعنی می‌توان سهم اقلیت را بر اساس ارزش منصفانه دارایی‌های قابل شناسایی پس از کسر ارزش منصفانه بدهی‌های قابل شناسایی محاسبه کرد.

بر اساس استاندارد حسابداری انگلستان، سهم اقلیت در تاریخ ترکیب بر اساس ارزش منصفانه محاسبه می‌شود اما طبق استانداردهای حسابداری آمریکا، محاسبه سهم اقلیت بر اساس بهای تمام شده، پذیرفته شده است.

رویه‌های حسابداری

صورت‌های مالی تلفیقی باید با استفاده از رویه‌های حسابداری یکسان در مورد معاملات و سایر رویدادهای مشابهی که تحت شرایط یکسان رخ داده‌اند تهیه شود.

چنانچه رویه‌های حسابداری مورد استفاده یکی از واحدهای تجاری عضو گروه با رویه به‌کار رفته در تهیه صورت‌های مالی تلفیقی برای معاملات و رویدادهای مشابهی که تحت شرایط یکسان رخ داده‌اند، تفاوت داشته باشد، صورت‌های مالی واحد مزبور هنگام استفاده از آن برای تهیه صورت‌های مالی تلفیقی به ‌نحو مناسبی تعدیل می‌شود.

چنانچه محاسبه این‌گونه تعدیلات میسر نباشد، این واقعیت باید همراه با آن بخشی از اقلام منعکس در صورت‌های مالی تلفیقی، که در مورد آن رویه‌های متفاوت حسابداری به‌کار رفته است افشا شود.

در مورد به‌کارگیری رویه‌های حسابداری یکسان، استانداردهای حسابداری ایران، بین‌المللی، انگلستان و آمریکا هماهنگ‌اند.

تاریخ‌ها و دوره‌های حسابداری

صورت‌های مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای فرعی آن برای هدف‌های تهیه صورت‌های مالی تلفیقی به‌ طور معمول باید از نظر دوره مالی با هم یکسان باشند.

سودمندی صورت‌های مالی تلفیقی مربوط به دوره‌های زمانی یکسان، بسیار بیشتر از صورت‌های مالی تلفیقی است که دوره‌های زمانی آن با هم متفاوت است، زیرا تفاوت زمانی به امکان مقایسه‌پذیری صورت‌های مالی تلفیقی آسیب می‌رساند.

طبق استاندارد حسابداری شماره ۱۸، هنگامی که تاریخ‌های گزارشگری یکسان نیست واحد تجاری فرعی برای مقاصد تلفیق غالباً باید صورت‌های مالی خود را به تاریخ صورت‌های مالی واحد تجاری اصلی تهیه کند. چنانچه این امر مقدور نباشد صورت‌های مالی واحد تجاری فرعی برای آخرین سال مالی آن مورد استفاده قرار می‌گیرد مشروط بر اینکه پایان سال مالی واحد تجاری فرعی بیشتر از سه ماه قبل از پایان سال مالی واحد تجاری اصلی نباشد.در چنین مواردی، وقوع هرگونه رویدادی در فاصله زمانی مذکور که تاثیر عمده‌ای بر صورت‌های مالی تلفیقی داشته باشد باید از طریق اعمال تعدیلات لازم به ‌حساب گرفته شود. در این رابطه، استانداردهای حسابداری ایران، بین‌المللی، انگلستان و آمریکا رویه واحدی در پیش گرفته‌اند.

خلاصه

در دنیای امروز، انگیزه‌هایی مانند حذف برخی از هزینه‌های ثابت، هماهنگی مراحل ساخت در فرایند تولید، اعمال مدیریت کارامدتر و افزایش بهره‌وری، کاهش مخاطره، دستیابی سریع‌تر به منابع مالی، کسب مزیت‌های رقابتی و ورود به بازارهای جدید و نیز بهره‌مندی از مزایای قانونی و مالیاتی، موجب افزایش ترکیب واحدهای تجاری شده است.

در ترکیب واحدهای تجاری، هرگاه ترکیب منجر به ایجاد رابطه اصلی و فرعی شود، واحد تحصیل‌کننده (اصلی) باید صورت‌های مالی تلفیقی تهیه و ارائه کند.

هدف از تهیه صورت‌های مالی تلفیقی فراهم کردن اطلاعات درباره وضعیت مالی و عملکرد مالی واحد تجاری اصلی و واحدهای تجاری فرعی آن است.

منابع:
صورت‌های مالی تلفیقی: بررسی تطبیقی استانداردهای حسابداری، نویسندگان: دکتر موسی بزرگ اصل و نظام‌الدین رحیمیان
دانشنامه اینترنتی ویکی‌پدیا
نشریه سازمان حسابرسی
مجله ماهنامه حسابرس
iranorganization.com
icmap.ir

آشنایی با تعاریف، اصطلاحات و مفاهیم اولیه بورس

اگر قصد ورود به بازار سرمایه را دارید، احتمالا افق سرمایه گذاری روشنی را در این بازار متصور هستید. اما این مهم اتفاق نخواهد افتاد جز با آموزش و ممارست در یادگیری مطالب پایه‌ای و اولیه مربوط به سرمایه گذاری در بورس. غفلت از این موضوع در آینده شما را با چالش‌های زیادی مواجه خواهد کرد. اصطلاحات و مفاهیم بنیادی زیادی در بورس وجود دارد که هر کدام از آنها باید به طور مجزا بررسی شوند. اما ما در این مطلب قصد داریم به طور خلاصه تمامی اصطلاحات مربوط به بورس و سهام را معرفی کنیم. سعی کرده ایم این تعاریف را اولویت بندی کرده و به صورت زنجیره‌ای آن‌ها را بیان کنیم و این مطلب، درک هر اصلاح را منوط به درک اصطلاحات پیشین کرده است.

مفاهیم اولیه عمومی درباره سهام و بورس

در این قسمت درباره مفاهیم اولیه و تعاریف مقدماتی بازار سرمایه و سهام آشنا خواهید شد.

بازار اولیه (بانک)

همه ما با بانک‌ها آشنا هستیم. دارایی‌هایی که برای اولین بار توسط شرکت‌های خصوصی یا دولتی عرضه می‌شود در بازاری موسوم به “بازار اولیه” پذیره نویسی می‌شوند و نماد آن در کشور ما «بانک» است.

بازار ثانویه (بورس)

بورس Bourse یک واژه فرانسوی است که در حال حاضر نماد بازار ثانویه است. آن دارایی‌هایی که ابتدا در بازار اولیه مورد معامله قرار گرفته است، در بازار ثانویه یا همان بورس مجددا مورد معامله قرار می‌گیرد.

اوراق بهادار

اوراق بهادار یا Securities یک سند است (واژه ورق به معنی کاغذ نیست) که تضمین کننده‌ی حقوق مالی قابل نقل ‌و ‌انتقال برای مالک آن است. به ‌بیان‌ دیگر به هرنوع سندی که بیان کننده یک ارزش مالی برای مالک آن باشد و قابلیت خرید و فروش داشته باشد، اوراق بهادار می‌گوییم.

اوراق بهادار انواع مختلفی دارد که یک نوع آن “سهام” است. سهام عادی یک نوع دارایی مالی است که نشان‌دهنده سهم مالکیت صاحب آن از یک شرکت است. برای توضیح بیشتر فرض کنید یک شرکت را به 10 سهم تقسیم کرده‌ایم. اگر شما 2 سهم این شرکت را در اختیار داشته باشید به این معنی است که شما مالک یک پنجم این شرکت هستید و در واقع یک پنجم سود یا زیان شرکت به شما تعلق خواهد گرفت.

شرکت‌های بورسی

سهام شرکت‌های پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار را شرکت‌های بورسی میگویند.

گروه‌های بورسی

شرکت های بورسی را بنابر زمینه فعالیت آنها در گروه هایی مربوط به همان صنعت دسته بندی میکنند. برای مثال گروه دارویی، خودرویی، پتروشیمی، شیمیایی، بانکی، پالایشگاهی و غیره.

نماد بورسی

در تمامی بورس‌های جهان برای اینکه راحت‌تر بشود اسم هر شرکت را نام برد یک نماد به آن اختصاص می‌دهند. نماد بورسی یک شرکت بورسی معمولا عبارت است از حرف اول گروه بورسی مربوط به آن که نشان دهنده ی صنعتی می باشد که آن شرکت در آن قرار دارد و در ادامه قسمتی از نام شرکت.

شاخص کل

عددی است که با فرمول های خاصی محاسبه میشود و نشان دهنده ی بازدهی و روند بازار است و تغییر آن به منفی یا مثبت نشان دهنده ی تغییر مثبت یا منفی کل ارزش بازار است.

عرضه اولیه

وقتی سهام یک شرکت برای اولین بار قرار است در بورس عرضه شود، بعد از مشخص شدن قیمت گشایش، در یک روز معین برای اولین بار تحت نام عرضه اولیه در بازار به فروش میرسد.

اصطلاحات و تعاریف مربوط به شرکت‌ها

اصطلاحات زیادی درباره مسائل مالی شرکت ها وجود دارد که برخی از آنها عمومی است و برخی فقط مربوط به شرکت های بورسی میباشد. در این قسمت با آنها آشنا خواهید شد.

سال مالی

سهامداران تصمیم گیرنده هر شرکت برای محاسبه ی سود و زیان و مسائل مالی شرکت، یک دوره یک ساله را انتخاب می کنند که در پایان آن دوره، هیئت مدیره موظف به گزارش دادن عملکرد خود در پایان سال مالی میباشد.

سود پیش بینی شده (EPS)

منظور از EPS سود اختصاص یافته به هر سهم یک شرکت است که توسط شرکت در ابتدای سال مالی پیش بینی میشود. هر شرکت وظیفه دارد سود تخمینی خود را بر اساس نظرات مدیران شرکت تخمین می زند و به سهامداران اعلام کند. سود پیش بینی شده یا همان EPS در قیمت سهام تأثیر مستقیم دارد و یکی از ملاک های سرمایه گذاران برای خرید یک سهم است.

تعدیل سود (منفی یا مثبت)

در طی سال ممکن است به دلایل مختلف مدیران شرکت پیش بینی اولیه خود را تعدیل دهند. اگر پیش بینی جدید آنها بیشتر از پیش بینی اولیه سود باشد تعدیل را مثبت و در حالت معکوس تعدیل را منفی می‌گوییم.

سود سالیانه

منظور از سود سالیانه، سود یک شرکت بورسی در یک سال مالی است.

سود تقسیمی (DPS)

عبارت است از سودی که پس از کسر مالیات به ازاء هر سهم توسط شرکت ها به سهام داران پرداخت می‌گردد.

نسبت قیمت به درآمد (P/E)

حاصل قیمت سهم به درآمد آتی آن می باشد. اگر پی به ای بالاتر از ۵ بود، نشان دهنده ی این است که سهامداران به روند سوددهی آن اعتماد بیشتری دارند و بر این باورند که سود شرکت در سال جاری و یا سال های آتی رشد خوبی خواهد داشت و یا گاهی نشان می دهد سهامداران بر این باورند که سود شرکت خیلی بالاتر از مبلغ اعلامی می باشد و شرکت در اعلام سود محافظه کاری به خرج داده است. پی به ای های پایین نشان می دهد، سهامداران به آینده شرکت مشکوک هستند و معتقدند شرکت روند سوددهی خود را سال های آتی به حد لازم رشد نخواهد داد و یا حتی کمتر خواهد کرد. پی به ای پایین می تواند این نکته را هم خاطر نشان کند که بازار معتقد است شرکت سود اعلامی خود را خیلی رویایی ارائه داده است و نمی تواند این رقم را پوشش دهد.

قیمت اسمی سهام

قیمت اسمی سهم همان قیمت اولیه سهم در بازار اولیه است که برای همه سهام ها برابر 100 تومان است. قیمت اسمی تنها بیانگر قیمت اسمی سهم است نه قیمت رسمی آن! بر روی اوراق هر سهم قیمت اسمی را 100 تومان درج میکنند تا بعدا خود بازار به نسبت عرضه و تقاضا، قیمت تعادلی آن را مشخص ‌کند.

سرمایه‌ی شرکت

سرمایه یک شرکت در بازار بورس تهران از ضرب تعداد سهام آن در عدد 100 تومان به دست می آید. همچنین برای تعیین تعداد سهام یک شرکت، سرمایه آن را تقسیم بر عدد 100 تومان می کنند.

مجمع عمومی سالیانه

گردهمایی سهامداران و مدیران شرکت ها که برای ارائه وضعیت شرکت و تعیین سود، حداکثر چهار ماه بعد از پایان سال مالی شرکت ها تشکیل می گردد و همه سهامداران، (حتی اگر یک سهم آن شرکت را داشته باشند) میتوانند در آن شرکت کنند.

مجمع فوق العاده

آموزش گام به گام تحلیل بنیادی برای انتخاب سهم مناسب

برای دانلود کتاب آموزش گام به گام تحلیل بنیادی روی لینک زیر کلیک کنید.

آیا میخواهید در بورس به موفقیت برسید؟ آیا نمیدانید چگونه یک سهم را از منظر بنیادی تحلیل کنید؟ نبود منبع آموزشی مناسب در زمینه تحلیل بنیادی انگیزه ای شد تا در یک کتاب آموزشی به زبانی کاملا ساده و کاربردی، به کمک تصاویر گویا و آموزش گام به گام، روش انتخاب یک سهم را بر اساس نکات بنیادی آموزش داده ایم. قطعا این روش آموزشی را در هیچ کجا پیدا نخواهید کرد! این کتاب الکترونیکی را به تمام کسانی که می خواهند در بازار بورس به موفقیت مستمر برسند توصیه میکنیم .

گردهمایی سهامداران و مدیران شرکت ها که برای تغییرات اساسی در اساسنامه شرکت ها بمانند تغییر سال مالی یا تغییر محل شرکت و یا تصویب طرح توجیهی افزایش سرمایه تشکیل می شود.

افزایش سرمایه

عبارتست از تجزیه سهام شرکت ها به تعداد بیشتر. این کار به دلایل مختلفی از جمله بهبود ساختار مالی شرکت و تامین مالی شرکت. افزایش سرمایه در واقع به معنی ایجاد تعدادی سهم جدید است که به سهامداران قبلی و جدید به فروش می‌رسد. هزینه خرید این سهام جدید 100 تومان (قیمت اسمی) به علاوه قیمت حق تقدم است.

حق تقدم

فرمی است که بعد از اعمال افزایش سرمایه ایجاد می‌شود که برای سهامداران قبلی ارسال شود تا آنها در خصوص حق تقدم سهام خود تصمیم گیری نمایند. در این موارد سهامدار مختار است که وجه حاصل (100 تومان به ازای هر سهم حق تقدم) از اضافه سهام را پرداخت نماید تا صاحب سهام مورد نظر گردد یا آن را به افراد جدیدی واگذار نماید. بعد از اخذ تصمیم این گواهینامه به مبدأ بازگشت داده خواهد شد تا مراحل اجرای آن صورت گیرد. اگر کسی از قبل سهام باشد میتواند حق تقدم اختصاص یافته به او را بفروشد. اگرم کسی تمایل داشته باشد میتواند این حق تقدم ها را بخرد و بعد از پرداخت 100 تومان، این حق تقدم ها تبدیل به سهم خواهند شد.

نکته: ممکن است در دریافت مفهوم حق تقدم و افزایس سرمایه کمی دچار مشکل شده باشید، نگران نباشید این امر طبیعی است. در آینده نزدیک در یک مقاله جامع درباره آن توضیح خواهیم داد.

شرکت های هولدینگ

شرکت هولدینگ به شرکتی می گویند که نسبت به ابتیاع و تهیه درصد از سهام دیگر شرکت ها (تا آن حد که بتواند هیئت مدیره آن شرکت را کنترل نموده و حق رأی اصلی را داشته باشد) اقدام نماید.

سهام شناور آزاد

به نسبتی از سهام یک شرکت که در بازار قابل معامله است و با اهداف مدیریتی توسط سهامداران کنترل کننده نگهداری نمی شود و در فرایند معاملات حضور دارد گفته می شود.

ترازنامه شرکت

ارزیابی قدرت مالی و نقدینگی هر شرکت از طریق اندازه گیری داراییها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام صورت می گیرد. این اطلاعات در صورت مالی تحت عنوان ترازنامه شرکت ارائه می شود.

اصطلاحات مربوط به سهامدارها

سهامدار شدن نیاز به پیش زمینه هایی مثل دریافت کد بورسی و مراجعه و ثبت نام کاربری در یک کارگزاری دارد. در این قسمت با این موارد آشنا خواهید شد.

سرمایه گذاری در بورس

سرمایه گذاری در بورس اوراق بهادار به معنای خرید سهام یک یا چند شرکت بورسی است که معمولا با دو دیدگاه انجام می شود. بهره بردن از روند قیمت سهم به معنای اینکه سهمی را در قیمتی بخریم و با قیمت بالاتری به فروش برسانیم، و یا سرمایه گذاری برای بهره بردن از سود سالیانه سهم که البته مورد دوم رشد قیمت را در زمان فروش نیز شامل می‌شود.

شرکت‌های کارگزاری

کارگزاری‌ها بنگاه‌های معاملاتی هستند که خرید و فروش سهام توسط آنان صورت می گیرد. کارگزاری ها از اعتبار بالایی برخوردار هستند و می‌توانید مانند یک بانک به آنها اعتماد کنید. در این معاملات آن ها وکیل تام الاختیار فروشنده و خریدار هستند. دفاتر شرکت‌های کارگزاری در تمامی شهرها وجود دارند.

کد معاملاتی یا کد بورسی

برای اینکه بتوانید به خرید و فروش هام در بورس بپردازید، گرفتن کد بورسی الزامی است. هر فرد باید یک کد بورسی برای معامله کردن در بورس بگیرد. کد بورسی عبارتست از کدی ثابت که به سهامداران اختصاص داده می شود تا در هنگام خرید و فروش سهام از آن استفاده کنند. این کد متشکل از سه حرف اول نام خانوادگی افراد به همراه یک عدد ثابت است که در معاملات سهام کارکردی مشابه شماره حساب در تعریف گروه های مختلف سهام نقل و انتقالات بانکی را دارد. برای دریافت کد بورسی باید به یکی از دفاتر شرکت‌های کارگزاری بورس مراجعه کنید.

پرتفو (Portfolio)

پرتفو یا پرتفوی عبارتست از سبدی متشکل از سهام شرکتهای مختلف بورسی. منظور از سبد سهام همین موضوع است. سرمایه گذاران برای کاهش ریسک سرمایه گذاری، به جای خرید سهام یک شرکت، سرمایه خود را در چند شرکت پخش می‌کنند. اکثر قریب به اتفاق کارشناسان اقتصادی حتی در بهترین حالتهای تحلیلی، خریدن تنها یک سهم یا اصطلاحاً تک سهم شدن را توصیه نمی کنند.

سهامدار عمده

طبق قانون به شخص حقیقی یا حقوقی که بیش از ۵٪ از سهام یک شرکت بورسی یا غیر بورسی را دارا باشد سهامدار عمده می‌گویند. سهامدار عمده میتواند در تصمیماتی که در مجامع بر گزار می شود موثر باشد.

اصطلاحات و مفاهیم مرتبط به معاملات و تحلیل سهام

اصلاحات زیادی درباره نحوه انجام معاملات و مسائل مربوط به قیمت‌ سهام وجود دارد. این قسمت برخی از مهم ترین تعاریف مربوط به معاملات سهام آورده شده است.

قیمت پایانی سهم

قیمت رسمی سهم است که در واقع قیمت پایانـی سهام یک شرکت نشان دهنده میانگین قیمت‌های آن سهم در طول روز است که براساس آن قیمت‌ها مورد داد و ستد قرار گرفته است.

نوسان قیمت سهام

بر طبق قوانین بورس اوراق بهادار تهران حداکثر نوسان قیمت یک سهم در یک روز از مثبت 5٪ تا منفی 5٪ طی روز می تواند باشد. برخی از سهام نیز بازه نوسانی 10 یا 6 درصدی دارند که بعدا درباره آن بیشتر توضیح خواهیم داد.

حجم مبنا

حداقل تعداد برگه سهمی که باید مورد معامله قرار گیرد تا سهم در پایان روز قیمتی به ثبت برسد.

صف خرید و فروش

چنانچه خریداران زیادی در طی روز یک سهم در قیمت +۵٪ باشند می گویند صف خرید ایجاد شده است و چنانچه تعدا زیادی فروشنده سهم در قیمت -۵٪ باشند می گویند صف فروش ایجاد شده است. این اتفاق به این دلیل میافتد که قیمت یک سهم در یک روز در یک بازه خاص میتواند نوسان کند.

قیمت لحظه‌ای

به قیمت یک سهم در هر لحظه از ساعات معاملاتی (9 تا 12:30) قیمت لحظه ای میگویند.

تحلیل تکنیکال

به بررسی تکنیکی نمودار خطی قیمت و حجم معاملات تحلیل تکنیکال میگویند. تحلیل تکنیکال در واقع یک علم است که به شما این امکان را می‌دهد تا با استفاده از روش‌ها و تکنیک‌هایی که شامل یکسری ابزارها و نرم افزارها، نمودارها، ریاضیات، اندیکاتورها و یک سری داده مثل قیمت سهم در گذشته و حجم معاملات، به‌پیش‌بینی قیمت‌ها در آینده بپردازید.

تحلیل بنیادی

به تحلیل صورت‌های مالی شرکت ها و تحلیل فاکتورهایی که میتواند در آینده بر روند سودسازی یک شرکت تاثیر گذار باشد، تحلیل بنیادی یا فاندامنتال می‌گویند.

آموزش گام به گام تابلوخوانی پیشرفته در بورس

برای دانلود کتاب آموزش گام به گام تابلوخوانی پیشرفته روی لینک زیر کلیک کنید.

تابلوخوانی در کنار تحلیل بنیادی و تکنیکال، بعد سوم بورس است. همه چیز در تابلوی معاملات سهم وجود دارد، اطلاعاتی که شاید در نگاه اول کسی متوجه آنها نشود اما با یادگیری تکنیک های تابلو خوانی و بازار خوانی می توانید به اطلاعات زیادی دست پیدا کنید و بر این اساس معاملات پر سودتری داشته باشید. در کتاب آموزش تابلو خوانی پیشرفته به مطالبی خواهیم پرداخت که در هیچ کلاس یا کتابی به شما آموزش نمی دهند. تکنیک هایی که حاصل سالها تجربه در بازار سرمایه است.

شرکت سهامی عام چیست؟

یکی از انواع شرکت های قابل تاسیس و نام برده شده در ماده ۲۰ قانون تجارت شرکت سهامی عام می باشد. به طور کلی شرکت های سهامی به دو‌ نوع شرکت سهامی خاص و عام تقسیم می شود. همانطور که از نام این شرکت ها پیداست سرمایه آنها به سهام تبدیل خواهد شد و‌ مسئولیت سهامداران به مبلغ اسمی سهام محدود خواهد شد. هدف از تاسیس تمامی شرکت ها من جمله شرکت سهامی کسب سود و تقسیم آن کیان صاحبان سهام می باشد و این شرکت در ای شخصیت حقوقی مستقلی است. در این نوع از شرکت سرمایه لازم را از طریق فروش سهام به مردم تامین می کنند. اوراق سهام این شرکت برخلاف نوع سهامی خاص قابل فروش و‌ واگذاری به عموم است که در واقع بخشی از سرمایه تشکیل شده این شرکت مربوط به مردم است.

نحوه تشکیل شرکت سهامی عام چگونه است؟

برای تشکیل شرکت سهامی عام، سرمایه لازم نباید کمتر از پنج میلیون ریال باشد. اگر ثبت شرکت با کمتر از این مبلغ انجام شود باید سهامداران در کمتر از یک سال سرمایه خود را افزایش دهند و چنانچه موفق به انجام افزایش سرمایه نشوند سهامداران بایستی عنوان و موضوع شرکت را تغییر دهند. این شرکت طبق قانون تجارت باید اسم سهامی عام را در کنار نام شرکت و در اعلامیه روزنامه کثیر الانتشار آورده شود. سهامی عام یکی از شرکت هایی است که برای اقتصاد های بزرگ و اهداف بزرگ با سرمایه زیاد مناسب است زیرا عموم با آوردن سرمایه خود باعث افزایش نقدینگی این شرکت خواهند شد پس برای پیشرفت اقتصادی اهداف بزرگ بسیار مناسب خواهد بود. پس عموم مردم با مراجعه به بانک ها یا بورس اوراق بهادار می توانند سهامی را که مدیران این شرکت برای فروش قرار داده اند خریداری کرده و در شرکت سهامی در سود و زیان آن شریک شوند.

سهام به شکل سریع انتقال خواهد شد و مردم حتی با سرمایه های اندک نیز قادر به اخذ سهام این نوع شرکت ها خواهند شد از این رو تامین سرمایه در شرکت سهامی عام و تشکیل آن سریع تر از سایر شرکت های دیگری خواهد بود. برای ثبت این شرکت مراحلی را باید طی نمود.

مراحل ثبت شرکت سهامی عام

جمع آوری سهامداران و سرمایه آنان و انتخاب اسم شرکت و تهیه اساسنامه از مراحل اولیه تاسیس شرکت سهامی عام محسوب می شود. در اساسنامه شرکت بایستی اسم انتخابی شرکت، موضوع و هدف تاسیس و مدت اعتبار شرکت و نام مدیران و مجمع عمومی و بازرس شرکت در آن درج شود. همچنین سهام موجود و مبلغ سهام و نحوه انتقال باید در این اساسنامه تماما ذکر شود. سپس اظهارنامه ای را که ضمیمه مدارک لازم اعم از اساسنامه و صورت جلسه مدیران با امضا آنان در خصوص نحوه فعالیت شرکت و سهام قابل فروش و نام روزنامه ای که اعلامیه تشکیل شرکت در آن قید شده است و فتوکپی شناسنامه و کارت ملی مدیران نیز لازم است همچنین اظهار نامه سرمایه غیر نقدی و گواهینامه تاییدیه بانکی مبنی بر وجود ۳۵ درصد تعریف گروه های مختلف سهام سرمایه به اداره ثبت شرکت ارائه شود. معمولا بازه زمانی ثبت شرکت ۷ تا ۱۴ روز کاری می باشد. مرحله بعدی در ثبت و تشکیل شرکت تهیه طرح پذیره نویسی و انتشار اعلامیه خواهد بود. تشکیل سرمایه و تخصیص آن از مراحل بعدی تشکیل این شرکت می باشد.

مشخصات شرکت سهامی عام کدام است؟

خصوصیات شرکت سهامی عام به شرح زیر می باشد:

تعداد سهامداران این نوع شرکت بسیار زیاد بوده و از این رو آورده سرمایه زیاد خواهد بود. پس برای تشکیل این شرکت نباید سهامداران اولیه کمتر از پنج نفر باشد.

برای تشکیل شرکت سرمایه نباید کمتر از پنج میلیون ریال باشد و در صورت کم بودن مبلغ سرمایه باید سهامداران کمتر از یک سال سرمایه خود را افزایش دهند.

مسئولیت سهامداران به اندازه مبلغ سهم آنان است و از حیث شبیه به شرکت با مسئولیت تعریف گروه های مختلف سهام محدود است.

مبلغ اسمی مندرج در هر سهم نباید بیشتر از ده هزار ریال باشد.

سهام این شرکت قابل عرضه در بازار بورس خواهد بود.

این شرکت قادر به انتشار اوراق قرضه خواهد بود.

این شرکت به دلیل اهمیت زیاد در تجارت قوانین مشخصی برای آن تنظیم شده است که نحوه اداره آن و اخذ تصمیم مدیران و شیوه مدیریت آن در قانون تجارت بیان کرده است.

شرکای که دارای نصف بیشتر سهم هستند تصمیم گیرنده نهایی شرکت خواهند بود. شیوه اخذ تصمیم در این نوع از شرکت بسیار سریع و ساده خواهد بود.

نقل و انتقال سهام در این شرکت به شیوه بسیار ساده انجام خواهد شد.

بانک های دولتی با نام بایستی در قالب شرکت سهامی عام تشکیل شود.

نحوه انحلال شرکت سهامی عام چگونه است؟

شرکت سهامی عام ممکن است به دلایل مختلفی منحل شود و یا وجود شرایطی باعث انحلال این شرکت شود. منحل شدن شرکت سهام عام به سه روش انحلال قهری، انحلال به تشخیص مجمع عمومی و انحلال به دستور دادگاه می باشد. تمامی دلایل انحلال این شرکت در این سه حالت نتایج خود را بر منحل شدن شرکت نشان خواهد داد. این دلایل به شرح زیر می باشد؛

در صورت ورشکسته شدن شرکت که احتیاج به حکم دادگاه نیست و با اعلام ورشکستگی در روزنامه معتبر و کثیرالانتشار شرکت خود به خود در مرحله انحلال قرار خواهد گرفت که به آن انحلال قهری گفته می شود یعنی منحل شدن به تصمیم دادگاه یا مجمع عمومی هیئت مدیره نمی باشد و به نوعی انحلال اجبار است.

در صورتی که هیئت مدیره و مجمع عمومی شرکت تصمیم به انحلال شرکت نمایند حتی قبل از رسیدن موعد مقرر انحلال شرکت می توان با تصمیم هیئت مدیره اصلی اقدام به انحلال شرکت نمود.

در صورت انقضای مدت شرکت، احقاق هدف تاسیس شرکت یا غیرممکن شدن انجام هدف شرکت و یا هیئت مدیره انقضای شرکت را تمدید نکرده باشند و یا در صورت از بین رفتن نصف بیشتر سرمایه شرکت و مجمع عمومی جلسه ای برای انحلال شرکت تشکیل ندهند، هر شخص ذی نفع در شرکت می تواند دادخواست انحلال را به دادگاه ذیصلاح ارائه دهد.

در حالتی که پس از یک سال شرکت تشکیل شده باشد اما هیچ فعالیتی در آن انجام نشود. یا فعالیت آن یک سال تمام متوقف شده باشد. و یا چنانچه سمت مدیریت به مدت شش ماه بدون تصدی باشد. که در این حالات دادگاه به این شرکت فرصت شش ماهه ای داده می شود تا مشکلات حل شوند در غیر این صورت حکم انحلال شرکت صادر می شود.