آشنایی با نسبت P/E

وبلاگ شخصي دکترعلي رضا ثابتي

گروه بورس- عليرضا باغاني: «صحبت از P/E است» متغيري مهم در بازار سهام. فعالان بازار سرمايه ايران سال‌هاست در كنار متغيرهاي مهمي همچون پيش‌بيني سود (EPS)، سرمايه شركت (Capital)، ارزش دارايي‌ها (Assets)، ارزش بازار (Market cap) و. متغير مهمي تحت عنوان نسبت قيمت به درآمد يا همان P/E را نيز روزانه رصد مي‌كنند.

P/E كه مخفف Price به Earning است نسبت قيمت به درآمد سهام شركت‌ها را نشان مي‌دهد كه گوياي ريسك مترتب بر سهام آن شركت است. در واقع هرچه عدد P/E بالا برود، به طور طبيعي ريسك آن سهام و بازار بيشتر تلقي مي‌شود. در گزارش پيش‌رو متغير P/E و نقش آن در بازار سهام و تصميم‌گيري‌هاي سرمايه‌گذاران مورد موشكافي قرار گرفته و دكتر ولي‌ نادي‌قمي در كنار علي‌اصغر صالحي دو كارشناس بازار سرمايه، جزئياتي درخصوص اين نسبت مهم در بازار سرمايه بيان كرده‌‌اند. اين گزارش را در ادامه بخوانيد:
P/E چگونه به كمك شما مي‌آيد؟
دكتر محمدولي نادي‌قمي كارشناس بازار سرمايه در برابر اين سوال كه نسبت P/E چگونه به سهامداران در تصميم‌گيري كمك مي‌كند، گفت: براي پاسخ به اين سوال بايد مقدمه‌اي درخصوص روش‌هاي ارزشيابي دارايي‌هاي مالي بيان شود. همان‌گونه كه اطلاع داريد، تخمين ارزش ذاتي دارايي‌هاي مالي (از جمله سهام) از ديرباز در كانون توجه پژوهشگران مالي و فعالان بازار سرمايه بوده است. پژوهشگران مالي مايل بودند مدل‌هايي ارائه‌ دهند كه ضمن سادگي، توان توضيح واقعيت‌ها را داشته باشد. به زبان ساده مدلي كه تنها متغيرهاي اصلي (First Hand Factors) را در بر داشته و محاسبه اين متغيرها پردردسر نباشد، ضمن اينكه مدل همچنان دقيق باشد. فعالان بازار سرمايه نيز به دنبال سادگي مدل بودند كه بتوانند قيمت دارايي‌هاي مالي را محاسبه كرده و اثر تغيير متغيرهاي بازار نظير نرخ بهره، تورم، رشد اقتصادي و غيره را بر روي آن اندازه‌گيري كنند. وي افزود: با اين مقدمه طيف وسيعي از مدل‌ها تدوين و ارائه شد. اين مدل‌ها را مي‌توان در سه گروه كلي طبقه‌بندي كرد. گروه اول مدل‌هاي ارزشيابي مبتني بر تنزيل جريان‌هاي نقدي است نظير روش DDM (يا گوردون) و مدل جريان‌هاي نقدي آزاد (FCF). در اين گروه، مدل عمومي گوردون با وجود قدمت بسيار همچنان مورد توجه است. گروه دوم مدل‌هاي مبتني بر ارزشيابي‌ دارايي‌ها است كه روش مشهور آن NAV است. گروه سوم مدل‌هاي مبتني بر رويكرد ارزشيابي نسبي است كه روش P/E و روش EV/EBITDA در اين گروه قرار مي‌گيرد. به گفته وي، غالب فعالان بازار سرمايه با هر تجربه و دانشي با روش P/E آشنايي دارند. اينكه P/E فلان شركت از متوسط P/E بازار يا صنعت بالاتر يا پايين‌تر است يك معيار آسان براي تصميم‌گيري به شمار مي‌رود. اما در كاربرد آن بايد ملاحظات نوع صنعت، وضعيت اقتصاد، نرخ بازده بدون ريسك را در نظر داشت. علي‌اصغر صالحي، عضو هيات علمي دانشگاه پيام نور در اين خصوص معتقد است: در حقيقت P/E بيان‌كننده اين موضوع است كه با توجه به سود هر سهم، قيمت سهام چند برابر EPS است كه در صورت تقسيم كامل سود به شما مي‌گويد در طول چند سال، قيمت فعلي بازيافت مي‌شود.
P/E؛ ظاهري ساده، مفهومي پيچيده
در ادامه از اين دو كارشناس درباره پيچيدگي‌هاي ارزيابي P/E پرسيديم كه دكتر نادي در اين خصوص توضيح داد: نسبت P/E از مدل عمومي گوردون قابل استنتاج است.
در مدل گوردون ارزش ذاتي سهام متاثر از سه عامل سود تقسيمي سال آينده، نرخ سود موردانتظار سهامداران و نرخ رشد سود تقسيمي در سال‌هاي آينده است. بنابراين مي‌توان گفت، نسبت P/E نسبتي با بنيان استدلالي قوي است كه در نگاه اول سادگي دلپذيري براي كاربرد دارد. اما در كاربرد آن بايد دقت نمود. به عنوان مثال، براي شركت‌هاي هلدينگ يا سرمايه‌گذاري بايد از مدل بهتر محاسبه NAV استفاده كرد. از سوي ديگر بايد تفاوت ماهيت صنايع و P/E آنها بايد مدنظر قرار گيرد. به عنوان مثال، براي شركت‌هاي تحقيق محور همانند شركت‌هاي دارويي يا نرم‌افزاري كه مخارج تحقيق و توسعه به عنوان هزينه در صورت سود و زيان گزارش مي‌شود، مي‌توان انتظار داشت كه P/E بالاتري دارند. همچنين داشتن طرح‌هاي توسعه با ارزش افزوده بالا هم مي‌تواند براي شركت‌هاي صاحب اين پروژه‌ها P/E بالا را به ارمغان آورد. علاوه بر اين، شرايط بازار صعودي يا نزولي نوع نگرش به شركت‌هاي با P/E بالا و پايين متفاوت مي‌شود.
جالب است بدانيد در بازار صعودي معمولا شركت‌هاي با P/E پايين بازندگان اصلي بازار در حال رشد هستند. اين در حالي است كه صالحي معتقد است نسبت P/E برخلاف ظاهر ساده در مفهوم بسيار پيچيده است. EPS از تفاضل درآمدها و هزينه‌هاي يك شركت قابل محاسبه است كه درآمدها نيز به درآمدهاي عملياتي و غيرعملياتي و هزينه‌ها نيز به هزينه‌هاي عملياتي (بهاي تمام‌شده) و غيرعملياتي و مالي تفكيك مي‌شود كه بايد سهم هر يك در سود نهايي شركت مشخص شود. در صورتي كه EPS مورد تحليل قرار نگيرد، باعث سردرگمي سرمايه‌گذاران مي‌شود و در بعضي از مواقع با توجه به امكان عدم تحقق EPS عملا اتكا بر P/E را متزلزل مي‌سازد.
نسبت قيمت بر درآمد دورقمي را فراموش كنيد!
اما اين دو كارشناس بازار سرمايه درباره خريد سهام در ايران با P/E دو رقمي نيز به اظهارنظر پرداختند. نادي گفت: در شرايطي كه برخي از متغيرهاي اصلي اقتصاد نظير جهت‌گيري قيمت ارز، چگونگي تغيير قيمت نهاده‌هاي انرژي در مرحله دوم اجراي طرح هدفمندكردن يارانه‌ها، چگونگي تعامل با اقتصاد جهان براي فعالان بازار سرمايه به طور كامل قابل تبيين نيست و در كنار آن انتخابات مجلس در پيش‌رو است نمي‌توان خريد سهام با P/E دو رقمي را توجيه‌پذير دانست. اما در همين فضا در برخي از شركت‌هاي كوچك شاهد رشد افسارگسيخته P/E هستيم. اين واكنش بازار را شايد بتوان براساس تئوري‌هاي علوم مالي رفتاري توجيه كرد يا شايد ريشه در رفتار سفته‌بازانه برخي سهامداران داشته باشد اما در هر حال از منظر تحليل اقتصادي قابل توجيه نيست. صالحي نيز معتقد است: با توجه به افزايش نرخ سود سپرده‌هاي بانكي و اوراق مشاركت كه نرخ سرمايه‌گذاران بدون ريسك را نشان مي‌دهد، خريد سهام شركت‌هاي داخلي با P/E دورقمي توجيه‌پذير نيست.
دلايلي براي افت P/E بازار
دكتر نادي در ادامه درباره اينكه ميانگين نسبت قيمت به درآمد در بازار سهام ايران از 9 واحد در آغاز سال به 6 واحد رسيده است، گفت: براي توضيح اين مساله از مدل گوردون مي‌توان كمك گرفت. همان‌گونه كه گفته شد، در اين مدل ارزش ذاتي سهام تحت تاثير سود تقسيمي شركت‌ها، رشد اين سود در سال‌هاي آينده و نرخ تنزيل كه متاثر از تورم و نرخ بازده بدون ريسك (نرخ سود سپرده‌هاي بانكي) است، تعيين مي‌شود. با مروري بر يازده ماه گذشته مي‌توان دريافت كه نرخ بازده مورد انتظار سهامداران تحت تاثير رشد نرخ بازده بدون ريسك افزايش يافته، اميد به تقسيم سود و رشد آن كاهش يافته است لذا كاهش ميانگين P/E بازار اتفاق افتاده است. علي‌اصغر صالحي نيز در اين خصوص تاكيد كرد: روزهاي پررونق بازار ارز و طلا در سال جاري باعث شده است كه توجه كمتري به بازار سهام شود در كنار آن با توجه به مسائل سياسي، رغبت سرمايه‌گذاران خريد سهام كمتر شده است قبل از افزايش نرخ سود سپرده‌هاي بانكي به نظر اينجانب قيمت عمده سهم بازار بورس در كف قيمت بوده و مطلوبيت خريد توسط سرمايه‌گذاران را داشته است؛ اما افزايش نرخ سود سپرده‌ها باعث شد سرمايه‌گذاران با توجه به ريسك بورس به خريد اوراق مشاركت يا سپرده‌هاي بانكي روي بياورند.
كف P/E بورس كجاست؟
دكتر نادي در برابر اين سوال كه P/E مناسب براي بورس تهران با توجه به جميع جهات چقدر است، گفت: چنانچه بپذيريم، اعداد و ارقام در بلندمدت گرايش به ميانگين خود دارند. بنابراين مي‌توان ميانگين 5 الي 6 واحد را انتظار داشت. از وقتي كه زمزمه‌‌هاي تغيير نرخ در بين فعالان بازار گسترش يافت، افت P/E بازار شتاب بيشتري به خود گرفت. اما كاهش بيش از اين P/E بازار با توجه به سياست‌هاي دولت كمي بعيد است. در شرايطي كه صالحي معتقد است: به نظر اينجانب P/E مناسب بورس تهران بين 7 تا 9 واحد مناسب است و بيشتر آن نشان‌دهنده افزايش ريسك بازار است.
توصيه شما به سهامداران در تجزيه و تحليل نسبت P/E براي اتخاذ تصميم مناسب چيست، نيز سوال پاياني ما از اين كارشناسان بود.دكتر نادي پاسخ داد: خريد يا فروش سهام صرفا به اتكاي نسبت P/E بالا يا پايين مي‌تواند به تصميم اشتباه منجر شود. مطالعه وضعيت اقتصاد جهاني، اقتصاد كشور، صنعت، طرح‌هاي توسعه‌اي شركت‌ها، مخاطرات و فرصت‌ها، نقش سهامداران عمده و نهادي و كارآمدي مديريت بايد مدنظر قرار گيرد. با اين اوصاف قرار گرفتن P/E شركت‌ها در سطوح بالا تنها در صورتي توجيه دارد كه سرمايه‌گذاران نسبت به رشد سود عملياتي در كوتاه‌مدت اطمينان نسبي داشته باشند. اين موضوع در صورتي اتفاق مي‌افتد كه قيمت فروش محصولات شركت رشد قابل ملاحظه‌اي داشته باشد يا با تكنولوژي جديد بهاي تمام شده كاهش يابد يا پروژه‌هاي سودآور شركت به بار بنشيند.به اعتقاد صالحي در حال حاضر P/E عمده سهام در كف است و ريسك سرمايه‌گذاري در بازار سهام كاهش يافته در صورتي كه شرايط بازار تغيير نداشته باشد، با توجه به كنترل‌هاي صورت گرفته بر بازار ارز و طلا، قيمت سهام در سال آينده مجال رشد مي‌يابد و مي‌تواند سود مناسبي نصيب سرمايه‌گذاران كند.

آیا نسبت قیمت به درآمد یا P/E آن‌قدر که سرمایه‌گذاران فکر می‌کنند، مهم است؟

یاد بگیرید از نسبت قیمت به درآمد و قیمت به فروش به درستی استفاده کنید.

نسبت‌های مالی ابزار مناسبی برای یافتن رابطه بین داده‌ها و اطلاعات مختلف مالی است و به اعداد و ارقام حسابداری معنی و مفهوم می‌بخشد. این نسبت‌ها به نظر پیچیده می‌رسند، اما یادگیری آن‌ها ساده‌تر از آن چیزی است که فکر می‌کنید یکی از این نسبت ها نسبت قیمت به درآمد است. فرض کنید قصد دارید سهام شرکتی را بخرید، بعد از بررسی صورت‌هایی مالی شرکت، متوجه شدید که سود امسال آن ۱۰ میلیارد تومان بوده است. فوق‌العاده به نظر می‌رسد. بااین‌حال برای آگاهی بیشتر، به سراغ سود سال‌های قبل و سود سایر شرکت‌ها می‌روید. اگر شما متوجه شوید که سود سایر شرکت‌های مشابه، در سال جاری ۵۰ میلیارد بوده است، چه‌کار می‌کنید؟ آیا نظرتان در مورد شرکت تغییر می‌کند؟ حالا فرض کنید سود شرکت در سال گذشته ۵۰ میلیارد بوده است. حالا چه؟ آیا هنوز سود ۱۰ میلیاردی فوق‌العاده است؟

دو نسبت بسیار مهم و کلیدی وجود دارد که به شما کمک می‌کند تصمیم بهتری بگیرید:

• نسبت قیمت به درآمد یا P/E
• نسبت قیمت به فروش یا PSR

در ادامه توضیحاتی در مورد هر یک از این نسبت‌ها و نحوه کاربرد آن‌ها برای شما ارائه می‌کنیم.

نسبت قیمت به درآمد P/E

نسبت قیمت به درآمد یکی از شناخته‌شده‌ترین معیارها برای شناسایی سهام ارزشمند است و به همین دلیل یکی از مهم‌ترین ابزار برای تحلیل سهام شرکت‌هاست و معمولاً در وب‌سایت‌ها و روزنامه‌های خبری گزارش می‌شود. علت اینکه این نسبت در بین سرمایه‌گذاران محبوبیت زیادی دارد این است که بین قیمت جاری سهم و سودی که در صورتحساب سود و زیان گزارش شده است، ارتباط برقرار می‌کند. P در این نسبت قیمت بازار سهم است. یعنی قیمت امروز سهم در بازار بورس. E هم نشانده سود هر سهم یا EPS سالانه است. فرض کنید سهم الف امروز در بورس به قیمت ۲۵۰ تومان معامله شد. همین‌طور سود هر سهم الف در گزارش‌های مالی ۲۵ تومان گزارش شده است. بنابراین P/E سهم الف ۱۰ است. اگر در روزهای آتی قیمت هر سهم افزایش یابد و به ۳۰۰ تومان برسد P/E نیز افزایش و برابر با ۱۲ می‌شود. اساساً هرچقدر که قیمت سهم بیشتر شود، شما ملزم به پرداخت مبلغ بالاتری به ازای هر ریال سود شرکت هستید. در مثال فوق وقتی قیمت ۲۵۰ تومان است، شما به ازای هر ریال سود شرکت ۱۰ ریال پرداخت می‌کنید درصورتی‌که افزایش قیمت موجب می‌شود شما به ازای هر ریال سود، ۱۲ ریال پرداخت نمایید.

حالا چرا افراد به‌جای خرید سهامی که P/E پایینی دارد، در سهامی سرمایه‌گذاری می‌کنند که نسبت قیمت به درآمد آن بالاست؟ به خاطر داشته باشید که سرمایه‌گذاران بر مبنای انتظارات و پیش‌بینی‌های خود در بورس خریدوفروش می‌کنند. شاید آن‌ها خبرهایی شنیده‌اند که در صورت واقعیت داشتن، باعث می‌شود سود هر سهم شرکت دو برابر شود. در این صورت بعد از انتشار خبر افزایش سود هر سهم با فرض ثابت ماندن قیمت نسبت قیمت به درآمد نصف خواهد شد و این اتفاق، سود بسیاری را برای سرمایه‌گذاران به همراه خواهد داشت. خبر بد اینکه در صورت رخ ندادن آن خبر، به‌زودی قیمت سهم کاهش می‌یابد و سرمایه‌گذارانی که باهدف افزایش قیمت اقدام به خرید سهم کرده بودند، ضرر می‌کنند.

با مثالی اهمیت نسبت قیمت به درآمد را به شما نشان می‌دهیم. فرض کنید دوست شما قصد دارد فروشگاه خود را یکجا بفروشد. سود سالانه فروشگاه ۲۰ میلیون تومان است. از او می‌پرسید با چه قیمتی حاضر به فروش کسب‌وکار خودش است او پاسخ می‌دهد یک میلیارد تومان.

انسان عاقل هرگز چنین پیشنهادی را قبول نمی‌کند. اگرچه فروشگاه سودآور است اما سرمایه‌گذاری یک‌میلیاردی برای سود ۲۰ میلیونی اصلاً منطقی نیست. درواقع فروشگاه گران است و بسیار بیشتر ازآنچه باید، ارزش‌گذاری شده است. P/E این سرمایه‌گذاری ۵۰ است و بسیار بالاست. حالا اگر دوست شما این فروشگاه را با قیمت ۱۰۰ میلیون تومان بفروش برساند، چه؟ منطقی است و ارزش سرمایه‌گذاری دارد. در این صورت P/E این سرمایه‌گذاری ۵ است و عددی معقول به حساب می‌آید.

P/E‌پاسخ این سؤال را می‌دهد که آیا سرمایه‌گذاری گران است یا ارزان؟ به‌عنوان یک قاعده کلی P/E‌ پایین سهم، مطمئن‌تر است و P/E بالاتر نشان‌دهنده ریسک بیشتر است.

وقتی گفته می‌شود P/E‌ سهم الف بالاست باید این سؤال را پرسید که نسبت به چه چیزی؟ و باید P/E‌ را با موارد زیر مقایسه کنید.

• P/E شرکت را با P/E صنعت مقایسه کنید.
• P/E شرکت را با P/E بازار مقایسه کنید.
• P/E فعلی شرکت را با P/E شرکت در دوره‌های سه‌ماهه، شش‌ماهه، یک‌ساله و دوساله قبل مقایسه کنید.
• P/E پایین همیشه به معنی سهام ارزشمند نیست. موارد بنیادی دیگر را هم در نظر بگیرید.
• P/E بالا همیشه بد نیست. چنانچه از پیش‌بینی خود مطمئن هستید و شرکت هم وضعیت خوبی دارد، سرمایه‌گذاری کنید.

نسبت قیمت به فروش PSR

نسبت قیمت به فروش، از تقسیم قیمت سهم بر فروش آن به دست می‌آید. ازآنجاکه در گزارش‌های مالی شرکت فروش به ازای هر سهم اعلام نمی‌شود، لذا برای محاسبه این نسبت می‌توان فروش کل را بر تعداد سهام منتشرشده شرکت تقسیم کرد و به‌این‌ترتیب این نسبت را محاسبه نمود.

به‌عنوان یک قاعده کلی سهامی که نسبت PSR آن یک یا کمتر از یک است، گزینه بسیار خوبی برای سرمایه‌گذاری است. در نظر بگیرید شرکت الف در سال یک میلیارد تومان فروش دارد و ارزش بازار آن ۹۵۰ میلیون تومان است. در این صورت PSR شرکت الف ۰٫۹۵ است یعنی شما می‌توانید ۱۰۰ تومان فروش شرکت آشنایی با نسبت P/E را به قیمت ۹۵ تومان بخرید و درصورتی‌که سایر عوامل مساعد باشد، خرید سهام این شرکت احتمالاً یک سرمایه‌گذاری ارزشمند است.

شما می‌توانید در موقعیت‌های زیر از نسبت PSR‌ برای تخمین سهام استفاده کنید:

• از این نسبت در کنار سایر نسبت‌ها و اطلاعات برای تخمین استفاده کنید تا تصمیم جامعی در مورد سهام شرکت بگیرید.
• اگر قصد دارید سهامی را تخمین بزنید که سال گذشته زیان ده بوده است یا اطلاعات مربوط به سود آن در دسترس نیست از نسبت PSR استفاده کنید.
• اگر قصد دارید در مورد سلامت مالی شرکت مطمئن شوید از این نسبت استفاده کنید. چراکه دست‌کاری میزان فروش شرکت سخت‌تر از دست‌کاری سود آن از طریق تغییر روش‌های حسابداری است.
• از این نسبت بیشتر برای شرکت‌های تولیدی استفاده کنید، نه شرکت‌های خدماتی. چون محاسبه فروش محصول ساده‌تر از محاسبه فروش خدمات است.

نسبت قیمت به فروش شرکت را با سایر شرکت‌ها در صنعت و بازار و همین‌طور میانگین صنعت و بازار مقایسه کنید تا دید کامل‌تری نسبت به ارزش شرکت پیدا کنید.

آشنایی با نسبت P/E

تحلیل نسبت‌ های مالی دو هدف اساسی را دنبال می‌کند:

پیگیری عملکرد شرکت

تعیین نسبت‌ های مالی در هر دوره و پیگیری تغییر مقادیر آن‌ها در طول دوره، با هدف کشف سرنخ‌هایی است که موجب پیشرفت موسسه می‌شوند. مثلا افزایش نرخ بدهی نسبت به دارایی می‌تواند نشان‌ دهنده‌ این باشد که شرکت تحت‌ فشار بدهی است و در نهایت آن موسسه را با خطر ورشکستگی مواجه کند.

امکان مقایسه عملکرد شرکت

مقایسه‌ نسبت های مالی با رقبای اصلی به این منظور صورت می‌گیرد که مشخص شود کدام قسمت شرکت عملکرد بهتر یا بدتری نسبت به میانگین صنعت مربوط به خودش دارد. مقایسه بازده دارایی بین شرکت‌ها به یک تحلیلگر یا سرمایه‌گذار کمک می‌کند تا تشخیص دهد کدام شرکت‌ها در جهت افزایش سودآوری، استفاده بهینه‌تری از دارایی‌شان داشته‌اند. استفاده‌ کنندگان نسبت های مالی به دو گروه استفاده ‌کنندگان داخلی و خارجی تقسیم می‌شوند:

استفاده‌ کنندگان خارجی: شامل تحلیلگران مالی، سرمایه‌گذاران خرده‌فروشی، اعتباردهندگان، رقبا، مقامات مالیاتی، مقامات نظارتی و ناظران صنعت می‌شوند.

استفاده‌ کنندگان داخلی: شامل مدیر تیم، کارمندان و مالکان می‌شوند.

منظور از نسبت‌‌های نقدینگی چیست؟

نقدینگی را می‌توان این طور تعریف کرد: «میزان توانایی شرکت در بازپرداخت دیون کوتاه‌مدت خود.» بنابراین نسبت‌های نقدینگی اطلاعاتی در مورد توانایی شرکت‌ها در پرداخت دیون کوتاه‌مدت یا عمل به تعهدات کوتاه‌مدتشان فراهم می‌آورند

نسبت‌های نقدینگی متداول شامل موارد زیر می‌شوند:

نسبت جاری: توانایی شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت با دارایی‌های جاری

نسبت جاری: دارایی‌های جاری/ بدهی‌های جاری

نسبت آنی: توانایی یک شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت خود از محل دارایی‌های نقدی

نسبت آنی (سریع) = دارایی‌های جاری – موجودی مواد و کالا / بدهی‌های جار

نسبت وجه نقد: توانایی شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه‌مدت خود از محل وجوه نقد. این نسبت محافظه­ کارانه‌ترین نسبت نقدینگی است که حساب‌های دریافتنی نیز در آن لحاظ نمی‌شود

نسبت وجه نقد = موجودی نقدی+ سرمایه‌گذاری‌های کوتاه‌مدت / بدهی‌های جاری

بررسی نسبت‌‌های اهرمی یا ساختار سرمایه

نسبت‌های اهرمی مقدار منابع دریافت شده از بدهی را اندازه‌گیری می‌کنند. در واقع، از نسبت‌های اهرمی برای ارزیابی سطح بدهی‌های کوتاه و بلندمدت شرکت استفاده می‌شود. نسبت‌های اهرمی شامل موارد زیر می‌شوند:

نسبت بدهی: توانایی یک شرکت در پرداخت بدهی‌های کوتاه و بلندمدت با کل دارایی‌های موجود

نسبت بدهی = مجموع بدهی‌ها / مجموع دارایی‌ها

نسبت تسهیلات به سرمایه: میزان اتکای شرکت به استقراض از بانک و حقوق صاحبان سهام برای تامین مالی خود

نسبت تسهیلات به سرمایه = مجموع تسهیلات / مجموع تسهیلات + حقوق صاحبان سهام

نسبت پوشش بهره: نشان‌ دهنده توان شرکت در پرداخت هزینه‌های مالی مثلا بهره وام­‌های دریافتنی از محل سود عملیاتی

نسبت پوشش بهره = سود عملیاتی/ هزینه‌های مالی

معرفی نسبت‌های فعالیت

نسبت‌های فعالیت یا کارایی ابزارهایی هستند که برای سنجش کاربرد دارایی‌های شرکت مورد استفاده قرار می‌گیرند و از طریق ارزیابی میزان فروش و تاثیر دارایی‌ها بر آن اندازه‌گیری می‌شوند. این گروه از نسبت‌ها، حجم فروش شرکت را با سرمایه‌گذاری در دارایی‌های مختلف مانند موجودی کالا، دارایی ثابت و … مقایسه کرده و میزان به‌ کارگیری موثر آشنایی با نسبت P/E آشنایی با نسبت P/E منابع شرکت و راندمان عملیات آن را در دوره عملیات ارزیابی می‌کنند.

دوره گردش موجودی کالا یا میانگین سنی کالا: دوره گردش موجودی کالا، بازه زمانی را نشان می‌دهد که در آن دفعات گردش کالا اتفاق افتاده است. گردش موجودی کالا بیانگر این است که موجودی کالا و مواد اولیه شرکت در یک بازه زمانی مشخص – مثلا یک سال مالی – چند بار به فروش رسیده و جایگزین شده است.

دوره گردش موجودی کالا = متوسط موجودی مواد و کالا *۳۶۵ / بهای تمام‌ شده کالای فروش رفته

دوره وصول مطالبات: نشان‌ دهنده فاصله زمانی تحویل کالا به مشتری تا دریافت وجه نقد از مشتری است. به بیان دیگر، مدت‌ زمانی است که طول می­‌کشد تا شرکت مطالبات خود را از مشتریان دریافت کند. با بررسی این نسبت درمی‌یابیم که شرکت درآمد فروش خود را در چه بازه زمانی به چرخه عملیاتی بازمی‌گرداند.

دوره وصول مطالبات = متوسط حساب­‌های دریافتنی *۳۶۵ / فروش نسیه

دوره گردش عملیات: به دوره‌ای گفته می‌شود که در طول آن، یک شرکت، مراحل خریداری مواد اولیه، تولید کالا، ارسال به دست مشتری و در نهایت دریافت وجه نقد را سپری می‌کند.

دوره گردش عملیات = دوره وصول مطالبات + دوره گردش موجودی کالا

گردش دارایی: این نسبت، میزان تأثیرگذاری گردش دارایی‌ها را در کسب درآمد شرکت نشان می‌دهد و بیانگر این است که چگونه دارایی‌های شرکت برای ایجاد درآمد به کار گرفته می‌شوند. با مقایسه این نسبت در دوره‌های گذشته می‌توان به این نتیجه رسید که افزایش دارایی‌ها در کسب درآمد بیشتر توسط شرکت، تأثیرگذار بوده است یا خیر.

گردش دارایی = فروش خالص / میانگین جمع دارایی­‌ها

گردش دارایی‌های ثابت: این نسبت، بیانگر میزان تأثیرگذاری دارایی‌های ثابت شرکت بر کسب درآمد آن است.

گردش دارایی‌های ثابت = فروش خالص / میانگین دارایی­‌های ثابت

دوره پرداخت بدهی‌­ها: نشان­ دهنده مدت‌ زمانی است که طول می­‌کشد تا شرکت بدهی خود را با تامین‌ کنندگان – بدهی بابت خرید مواد اولیه به‌صورت نسیه – تسویه کند.

دوره پرداخت بدهی‌­ها = متوسط حساب­‌های پرداختنی *۳۶۵ / خرید نسیه

نسبت گردش سرمایه جاری: سرمایه در گردش، تفاوت دارایی جاری از بدهی جاری شرکت است. این سرمایه، بخشی از خالص دارایی‌های جاری است که مستقیم یا غیرمستقیم تسهیلاتی را در چرخه تولید ایجاد می‌کند.

گردش سرمایه جاری = فروش / سرمایه در گردش

نسبت موجودی کالا به سرمایه در گردش: با توجه به اینکه یکی از اجزای تشکیل‌ دهنده دارایی جاری، موجودی کالا است، نسبت موجودی کالا به سرمایه در گردش نشان‌ دهنده آن است که چه مقدار از سرمایه در گردش شرکت را موجودی کالا تشکیل داده است.

موجودی کالا به سرمایه در گردش = موجودی کالا / سرمایه در گردش

منظور از نسبت‌های سودآوری چیست؟

نسبت‌های سودآوری، توانایی شرکت برای تولید درآمد مرتبط با عملکرد و سود سهام، دارایی‌های ترازنامه، هزینه‌های عملیاتی و سهام را اندازه‌گیری می‌کند. مهم‌ترین نسبت های مالی سودآوری شامل موارد زیر می‌شوند:

بازده دارایی‌­ها: نسبت بازده دارایی‌ها نشان‌ دهنده آن است که شرکت چگونه از منابع و دارایی تحت اختیار خود برای کسب سود بهره برده و برای سرمایه‌گذاران و اعتباردهندگان خود بازدهی ایجاد کرده است. نسبت بازده دارایی‌ها می‌تواند شاخص نهایی برای ارزیابی کفایت و کارایی مدیریت شرکت باشد.

بازده دارایی = سود خالص / میانگین جمع دارایی­‌ها

بازده حقوق صاحبان سهام: شیوه‌ای برای اندازه‌گیری میزان سودآوری شرکت است که روش ایجاد سود با استفاده از سرمایه سهامداران را روشن می‌کند.

بازده حقوق صاحبان سهام = سود خالص / حقوق صاحبان سهام

حاشیه سود ناخالص: این نسبت، عملیات اجرایی و کسب درآمد شرکت را ارزیابی می‌کند و همچنین توانایی شرکت در کنترل بهای تمام‌ شده کالای فروش رفته را بررسی کرده و رابطه‌ بین فروش و هزینه‌های تولید کالای فروخته‌ شده را نشان می‌دهد.

حاشیه سود ناخالص = سود ناخالص / فروش

حاشیه سود عملیاتی: نسبت سود عملیاتی نشان‌ دهنده این است که هر یک ریال فروش محصولات یا خدمات چه تأثیری در سود عملیاتی شرکت دارد.

حاشیه سود عملیاتی = سود عملیاتی / فروش

حاشیه سود خالص: درصد حاشیه سود خالص شرکت نشان‌ دهنده این است که از هر ۱ تومان فروش شرکت چه مقدار آن به سود خالص تبدیل‌ شده است.

حاشیه سود خالص = سود خالص / فروش

آشنایی با نسبت‌های ارزش بازار

این نسبت‌ها منعکس‌ کننده نگرش سهامداران و تحلیل گران بازار سرمایه در خصوص عملکرد گذشته و پیش‌ بینی روند آتی شرکت هستند. انواع متداول نسبت‌های ارزش بازار عبارت‌اند از:

نسبت ارزش دفتری (P/BV): این نسبت بیانگر ارزش ثبت‌ شده خالص دارایی‌ها بر مبنای هر سهم از سهام عادی هستند.

P/B = قیمت بازار هر سهم از سهام عادی * تعداد سهام در دست سهامداران عادی / حقوق صاحبان سهام

نسبت قیمت به درآمد (P/E): این نسبت، دیدگاه تحلیل گران بازار سرمایه را در خصوص سودآوری آتی شرکت تعیین می‌کند و از تقسیم قیمت بازار هر سهم عادی در یک دوره زمانی خاص و سود سالانه آن به دست می‌آید.

P/E = قیمت بازار هر سهم از سهام عادی / سود هر سهم از سهام عادی

نسبت قیمت به فروش (P/S): این نسبت که از حاصل تقسیم ارزش بازار شرکت بر کل فروش ۱۲ ماهه ایجاد می‌شود، به شما می‌گوید برای هر یک ریال فروش سالانه چقدر هزینه می‌کنید.

P/ S = قیمت بازار هر سهم از سهام عادی / کل فروش ۱۲ ماه اخیر شرکت

قیمت به جریان نقدینگی (P/CF): این نسبت از توان قابل ملاحظه‌­ای برای پیش ­بینی بازده سهام برخوردار است و معمولا به‌ وسیله سرمایه‌گذاران نهادی مورد استفاده قرار می‌گیرد. نسبت قیمت به جریان نقدینگی، مواردی از قبیل استهلاک، تخفیف درآمد و مواردی از نقدینگی را که توسط کسب و کار ایجاد شده حذف می‌کند.

P/ CF = قیمت بازار هر سهم از سهام عادی / جریان نقدی هر سهم

جریان نقدی هر سهم = سود هر سهم + (استهلاک دارایی‌های مشهود و نامشهود / تعداد سهام شرکت)

نسبت PEG: نسبتی است که برای تعیین ارزش سود هر سهم تا زمانی که نرخ رشد سود سهام شرکت در نظر گرفته شود مورد استفاده قرار می‌گیرد. این نسبت مبتنی بر نسبت P/E است و چشم‌انداز رشد یک سهم را در نظر می­‌گیرد. محاسبه بدین شکل است که نسبت P/E را به نرخ رشد سالانه درآمد بر مبنای ارزش ۵ سال آینده تقسیم می‌کنیم. اگر نتیجه کمتر از یک باشد بیانگر آن است که بازار به‌طور کامل چشم‌اندازی در خصوص این سهم ندارد.

PEG = (قیمت بازار هر سهم از سهام عادی / سود هر سهم از سهام عادی) / نرخ رشد سالانه درآمد

33 اصطلاح پرکاربرد در بازار بورس

به روش انتخاب سهام جهت سرمایه گذاری تحلیل بنیادی گفته می‌شود. در این رویکرد اساس تحلیل اطلاعات و داده‌های اقتصادی در سطح جهانی، ملی و در نهایت در سطح صنایع و شرکت‌ها و با استفاده از مدل‌های عملی و حرفه‌ای مانند مدل‌های مبتنی بر تنزیل جریانات نقدی (DDM)، مدل‌های مبتنی بر جریان نقدی آزاد (FCF)، توجه به ارزش جایگزینی و .. نسبت به ارزشگذاری سهام و اوراق بهادار اقدام می‌شود.

تحلیل تکنیکال ( Technical Analysis ):

در این رویکرد با استفاده از داده‌ها و سوابق تاریخی قیمت اوراق بهادار و حجم معاملات و با استقاده از اندیکاتورها و اسیلاتورها سعی می‌شود رفتار قیمتی اوراق بهادار در آینده پیش بینی گردد.

بازار گاوی (bull Market):

زمانی که در بازار قیمت اکثر سهام، روند شدید صعودی دارد، اصطلاحا بازار گاوی گفته می‌شود. ریشه این اصطلاح به این موضوع بر می‌گردد، که گاو در زمان دفاع از خود، با استفاده از شاخ‌هایش حریف را به سمت بالا (صعود) پرتاب می‌کند.

بازار خرسی(Bear Market):

بازار خرسی، در زمانی که قیمت اکثر سهام در بازار روند نزولی شدید دارد، استفاده می‌شود. ریشه این اصطلاح برگرفته از این موضوع است، که خرس در زمان دفاع از خود با استفاده از پنجه‌هایش حریف را به سمت پایین (نزول) فشار می‌دهد.

سود هر سهم (EPS):

ای پی اس (EPS) یا سود هر سهم، حاصل تقسیم کل سود شرکت، بر تعداد سهام شرکت است؛ و سهم سود هر سهم شرکت را تعیین می‌کند. در زمانی که شرکتی زیان ده باشد، ای پی اس در واقع زیان هر سهم را نشان می‌دهد و با علامت منفی نمایش داده می‌شود.

سود نقدی (Dividend):

مبلغی از سود هر سهم که در مجمع عمومی سالیانه شرکت بین سهامداران تقسیم می‌شود، را سود نقدی هر سهم می‌گویند. حاصل تقسیم سود نقدی هر سهم به سود هر سهم بعنوان درصد تقسیم سود شرکت بیان می‌شود.

صورتهای مالی (Financial Statements):

گزارش های مالی شرکته که بصورت فصلی منتشر می گردد و شامل ترازنامه، صورت سود (زیان) و صورت جریان وجوه نقد به همراه یادداشتهای توضیحی می باشد را صورتهای مالی می گویند. صورتهای مالی 6 ماهه و سالانه شرکتها دارای اهمیت بیشتری می باشند.

سال مالی (Fiscal year):

شرکتها با هدف تهیه صورت‌های مالی، تشکیل مجامع عمومی و ارائه گزارش‌های مختلف به مراجع قانونی مانند اداره امور مالیاتی، یک سال شمسی را با تاریخ شروع و پایان مشخص تعیین می‌کنند که به آن سال مالی شرکت گفته می‌شود. سال مالی شرکت‌ها لزوما با سال شمسی تقویمی که شروع آن فروردین و خاتمه آن پایان اسفند است، منطبق نیست. بعنوان مثال شروع سال مالی بسیاری از شرکت‌ها، ابتدای مهر و خاتمه آن پایان شهریور ماه است. به لحاظ قانونی محدودیتی در تعیین سال مالی وجود ندارد.

مجمع عمومی سالیانه(Annual Meeting):

شرکت‌ها بعد از پایان سال مالی، طبق قانون تجارت مکلف هستند، در یک جلسه عمومی که با حضور سهامداران تشکیل می‌گردد، گزارش‌های مالی را ارائه دهند و در رابطه با تقسیم سود، انتخاب مدیران و .. تصمیماتی اتخاذ کنند. این جلسه مجمع عمومی عادی سالیانه شرکت نامیده می‌شود. مجامع شرکت‌ها محدود به این مجمع نیست و مانند مجمع عمومی فوق‌العاده یا مجمع عمومی عادی بطور فوق‌العاده انواع مختلفی دارد. اختیارات هر کدام از این مجامع بر اساس قانون تجارت متفاوت است. مثلا تغییر در مفاد اساسنامه شرکت، یا تصمیم گیری در خصوص افزایش سرمایه، در حیطه اختیارات مجمع عمومی فوق العاده است. تفاوت اصلی این مجامع در میزان حد نصاب لازم جهت تشکیل و رای گیری می‌باشد.

میانگین متحرک (Moving Average):

به میانگین قیمت سهام در یک دوره مشخص میانگین متحرک قیمت آن دوره گفته می‌شود. متداول‌ترین دوره‌ها جهت بررسی میانگین قیمت سهام، 20 ،50 ،100 و 200 روزه است. مثلا میانگین متحرک 50 روزه، بیانگر میانگین قیمت سهام در 50 روز کاری اخیر می‌باشد.

جهش گربه مرده (Dead cat Bounce):

به تغییرات صعودی قیمت‌ها در زمانی که روند کلی نزولی است، اصطلاحا جهش گربه مرده گفته می‌شود. زمانیکه روند نزولی در قیمت سهام یک شرکت وجود دارد و این روند بصورت پیوسته نبوده و همراه با نوسانات مثبت نیز می‌باشد از این اصطلاح استفاده می‌شود. به نوسانات مثبت موقت، جهش گربه مرده می‌گویند. انتظار بر این است، که بعد از این نوسانات موقت، دوباره روند منفی و نزولی ادامه پیدا کند.

میانگین کم کردن (Averaging Down):

یکی از روش‌هایی که برخی معامله گران برای خرید استفاده می‌کنند، این است که یک قیمت را برای شروع خرید، در نظر می‌گیرند و پول خود را به چند بخش تقسیم می‌کنند. بعد از هر میزان افت قیمت، مجددا تعدادی سهم خریداری می‌کنند. با این روش میانگین قیمت خرید آنها کاهش پیدا کرده و در عین حال تمرکز کمتری بر تعیین کف قیمت خواهند داشت.
مثلا یک معامله‌گر ممکن است، سه مرحله را برای خرید سهام شرکت آلفا تعیین کند، همچنین شروع خرید را قیمت 900 تومان و فاصله هر خرید را 5 درصد افت مشخص کند. این معامله‌گر یک سوم پول خود را در قیمت 900 تومان خرید می‌کند. چنانچه قیمت سهام آلفا 855 تومان برسد، یک سوم آشنایی با نسبت P/E دیگر از پولی را که به این شرکت اختصاص داده خریداری می‌کند؛ در نهایت در محدوده قیمت 810 تومان نیز بخش سوم پول خود را خریداری می‌کند. البته ممکن است از زمان شروع خرید، قیمت به سطوح پایین تر نرسد. این استراتژی به خرید پله‌ای نیز معروف است. برای فروش سهام نیز این روش ( فروش پله ای) کاربرد دارد.

سهام بنیادی ( Blue Chip Stocks):

به سهام شرکت‌های معروف و شناخته شده، که از ثبات نسبی در عملیات و سودآوری برخوردار هستند، اصطلاحا سهام بنیادی گفته می‌شود.

قیمت پایانی ( Close Price):

در یک جلسه معاملاتی، به قیمتی که با آن اولین معامله شروع می‌شود، قیمت آغاز و به قیمت آخرین معامله، قیمت پایانی گفته می‌شود. در بورس تهران، قیمت پایانی برابر با میانگین وزنی قیمت معاملات طی یک روز است.

حجم مبنا:

حجم مبنا اصطلاحی مختص بازار بورس ایران است. حجم مبنا، بیانگر حداقل تعداد سهام یک شرکت است که باید معامله شود تا تغییرات قیمت پایانی، بصورت کامل اعمال شود. همانطور که ذکر شد قیمت پایانی در بورس تهران برابر است با میانگین وزنی قیمت معاملات طی یک روز.
فرض کنید قیمت پایانی روز قبل سهام یک شرکت، 1500 ریال باشد، و میانگین موزون قیمت معاملات امروز سهام شرکت برابر با 1550 ریال باشد؛ برای اینکه قیمت 1550 ریال، به‌عنوان قیمت پایانی امروز توسط ناظر بازار پذیرفته و اعلام شود باید حجم معاملات به اندازه حجم مبنا یا بیشتر از آن باشد؛ در غیر این صورت تغییر قیمت، متناسب با حجم معاملات اعمال می‌گردد. فرمول حجم مبنا در زمان‌های مختلف تغییرات دارد و فرمول ثابتی ندارد. حجم مبنای هر شرکت در صفحه معاملات مربوط به آن قابل مشاهده است.

دامنه نوسان:

در هر روز معاملاتی، حداقل و حداکثر درصد تغییری که برای معاملات سهام قابل قبول است به عنوان دامنه نوسان شناخته می‌شود. این محدودیت نیز بیشتر مختص بورس تهران است و مانند حجم مبنا تغییرات زیادی دارد.
در حال حاضر دامنه نوسان در بازار بورس و فرابورس ایران منفی 2 و مثبت 6 می‌باشد که به آن دامنه نوسان نامتقارن نیز می‌گویند. این بدین معناست، که سهام یک شرکت نسبت به قیمت پایانی روز قبل، می تواند 2 درصد افت، یا 6 درصد رشد داشته باشد؛ و بیشتر از حدهای اعلام شده سیستم معاملات اجازه ورود سفارش خرید و فروش را نمی دهد. بیشتر اوقات دامنه نوسان در جهت مثبت و منفی برابر است که به آن دامنه نوسان متقارن می‌گویند. به‌عنوان مثال در بیشتر اوقات، در بورس تهران دامنه نوسان مثبت و منفی 5 درصد بوده است.

صف خرید و صف فروش:

وجود دامنه نوسان باعث ایجاد صف خرید یا صف فروش می شود. زمانیکه تعداد زیادی سفارش خرید در بالاترین قیمت ممکن برای خرید وجود داشته باشد، اصلاحا گفته می‌شود، صف خرید ایجاد شده است؛ و زمانیکه تعداد زیادی سفارش فروش در پایین ترین قیمت ممکن برای فروش وجود داشته باشد، اصطلاحا گفته می‌شود صف فروش تشکیل شده است.

تی اس ای تی ام اس ( TSETMC):

این عبارت نام سایتی است، که معاملات سهام و اوراق بهادار بازارهای بورس کشور ( شامل بورس تهران، فرابورس و برخی معاملات بورس انرژی ) همچنین برخی اطلاعات دیگر مرتبط با شرکت‌ها و معاملات در آن نمایش داده می‌شود.

کدال ( Codal):

کدال یا سامانه جامع اطلاع رسانی ناشران، نام سایتی است، که کلیه اطلاعات مالی و غیر مالی شرکت‌ها از طریق آن منتشر می‌گردد. شرکت‌ها طبق قانون موظف هستند، اطلاعات مالی و غیر مالی خود را صرفا از این طریق منتشر نمایند.

عرضه اولیه (IPO):

عرضه اولیه اصطلاحی است برای اولین روز معاملات یک شرکت، که به تازگی در بورس یا فرابورس پذیرفته شده است. در عرضه اولیه برای اولین بار، سهامداران یک شرکت، تعدادی از سهام شرکت را برای فروش به عموم مردم عرضه می‌کنند.

نوسان گیری (Day Trading):

برخی از معامله گران در بورس تلاش می‌کنند، تا از نوسانات جزئی قیمت سهام استفاده کرده و کسب سود کنند. به این معامله گران نوسانگیر، و به این عملیات نوسان‌گیری گفته می‌شود. تمرکز این اصطلاح بیشتر بر دوره‌ها یک یا چند روزه است. همه معامله‌گران و سرمایه گذاران بدنبال استفاده از نوسان قیمت‌ها می‌باشند؛ لکن برخی از آنها دوره‌های طولانی را برای سهامداری انتخاب می‌کنند و بدنبال سودهای بیشتر می‌باشند؛ ولی برخی بدنبال سودهای کمتر در دوره های زمانی یک یا چند روزه می‌باشند. این نوع معامله معمولا با ریسک زیاد همراه است.

پرتفوی ( Portfolio):

به مجموعه‌ای از سهام و سایر اوراق بهادار که در تملک یک شخص است اصطلاحا پرتفوی یا سبد سهام گفته می‌شود.

نماد معاملاتی (Symbol):

برای سهام همه شرکت‌ها یا سایر اوراق بهادار، یک نام مخفف برای ثبت در سستم معاملات تعیین می‌گردد، که به آن نماد معاملاتی گفته می‌شود. معمولا سهام و اوراق بهادار با نماد معاملاتی خود در بین معامله گران و سرمایه گذاران شناخته می‌شوند. مثلا شرکت مخابرات ایران با نماد معاملاتی اخابر شناخته می‌شود.

سهام کامودیتی محور (Commodity Base):

بسیاری از شرکت‌های حاضر آشنایی با نسبت P/E در بورس تهران، تولید کننده و فروشنده مواد خام یا محصولات پایه می‌باشند که به کامودیتی معروف هستند. به این شرکت‌ها کامودیتی محور گفته می‌شود. شرکت‌های پتروشیمی، فولادی، سنگ آهنی و شرکت ملی ملس ایران از جمله این شرکت‌ها می‌باشند.

صندوق سرمایه گذاری ( Fund):

صندوق سرمایه گذاری، یک نهاد مالی است که فعالیت اصلی آن سـرمایه گذاری در اوراق بهادار است و مالکان آن به نسبت سرمایه گذاري خود، در سود و زیان صندوق شریک اند. این نوع صندوق‌ها هرکدام دارای شخصیت حقوقی مستقل هستند، که توسط شرکت‌های دارای صلاحیت مدیریت می‌شوند. شرکت‌های سبدگردان بورس و تامین سرمایه از جمله نهادهای مالی دارای صلاحیت جهت مدیریت صندوق های سرمایه گذاری می‌باشند.

ای تی اف ( ETF):

دو نوع صندوق سرمایه گذاری وجود دارد. در یک نوع از این صندوق‌ها افراد برای سرمایه گذاری یا خروج از صندوق باید به مدیر صندوق مراجعه کنند، و فرایند مربوطه را انجام دهند. در نوعی دیگر از این صندوق‌ها که به ای تی اف (ETF یا صندوق‌های قابل معامله) معروف هستند، واحدهای این صندوق ها در بازار بورس معامله می‌شوند و مانند سهام و سایر اوراق بهادار افراد می‌توانند واحدهای این صندوق ها را خرید و فروش کنند.

دستکاری قیمت ( Manipulation):

به عملیات مجرمانه گفته می‌شود که افرادی سعی می‌کنند با استفاده از روش‌ها و ترفندهای مختلف، بر عرضه و تقاضای سهام یک شرکت تاثیر گذاشته و قیمت آن را بصورت کاذب کاهش یا افزایش دهند.

جلسه پیش گشایش (Pre- opening session):

قبل از شروع معاملات در بورس، یک دوره 15 دقیقه تا 30 دقیقه ای وجود دارد، که معامله گران و سرمایه گذاران، در این دوره مجاز به ورود سفارش‌های خرید و فروش خود هستند ولی معامله‌ای صورت نمی‌گیرد. این دوره برای کمک به معامله‌گران جهت تعیین فضای کلی بازار و کشف قیمت منصفانه است.

رنج زدن ( کشیدن) range:

به عملیاتی گفته می‌شود که یک یا چند معامله‌گر قیمت سهام را به سمت بالاتر یا پایین تر از قیمت تابلوی معاملات هدایت می‌کنند. این کار با خرید سریع سفارش‌های فروش به قیمت‌های بالا، یا فروش به سفارش‌های خرید به قیمت‌های پایین صورت می‌گیرد.

سهام شناور (free float):

به بخشی از سهام یک شرکت که در دست معامله‌گران و سرمایه‌گذاران خرد وجود دارد، سهام شناور گفته می‌شود. بخشی از سهام یک شرکت که در کوتاه مدت، قابلیت عرضه و معامله دارد، سهام شناور نامیده می‌شود. معمولا بخشی از سهام شرکت‌ها در تملک سهامداران عمده (اصلی) است که دیدگاه آنها نگهداری برای دوره‌های طولانی مدت است و به راحتی در بازار فروشنده نخواهند بود.

پی ای (p/e):

پی ای (p/e) یک نسبت معروف است که حاصل تقسیم قیمت سهام یک شرکت بر سود هر سهم آن شرکت است. عموما پی ای (p/e) پایین‌تر نشانه ریسک کمتر و پی ای (p/e) بالاتر نشانه ریسک بیشتر می‌باشد.

تقاطع مرگ (death cross):

تقاطع مرگ یک الگوی معروف در تحلیل تکنیکال است و زمانی رخ میدهد، که میانگین متحرک قیمت 50 روزه سهم، زیر میانگین متحرک 200 روزه آن قرار گیرد. این حالت نشانه ای از برگشت روند و فشار فروش است.

اهرم یا اعتبار (Leverage):

اهرم یا اعتبار اصطلاحی برای وام گرفتن معامله‌گران و سرمایه گذاران است. زمانی که یک شخص جهت خرید سهام از وام استفاده می‌کند اصطلاحا گفته می‌شود از اهرم یا اعتبار استفاده کرده است.

✅ مزایای نسبت P/E

۱- نسبت P/E منعکس کننده عقیده بازار درباره یک شرکت است. معمولا نسبت P/E شرکت‌های خوب و رو‌به رشد، بالا است.

۲- نسبت P/E بزرگ نشان دهنده خوش‌بینی و نسبت P/E کوچک، نشان دهنده بدبینی عموم سرمایه‌گذاران درباره آینده شرکت آشنایی با نسبت P/E است.

۳- نسبت P/E تا زمانی بالا خواهد بود که عموم سرمایه‌گذاران به توانایی رشد وتحقق سود یا افزایش قیمت سهام یک شرکت اعتقاد داشته باشند. به محض اینکه این اطمینان در قابیلت سودآوری شرکت ازبین برود، این نسبت افت خواهد کرد.

۴- نسبت P/E، اعتبار شرکت ومدیریت آن و همچنین اعتمادی که سرمایه‌گذاران در مورد استعداد دست‌یابی به سود شرکت دارند، منعکس می‌کند.

۵- نسبت P/E دماسنجی است که مرتبا میزان حرارت سهام را بررسی و به بازار اعلام می‌کند.

۶- نسبت P/E نشان‌دهنده سطح ریسک یک سهم نیز است. هر چه P/E بالاتر باشد، ریسک سهم بالاتر خواهد بود.

۷- در صورت منفی شدن بازار تمایل به فروش سهام با P/E بالا نسبت به سایر سهام افزایش می‌یابد.

۸- هنگامی که شرکت‌ها دوره رشد خود را پشت سر می‌گذارند سود آنها تثبیت و نسبت P/E آنها تعدیل می‌شود.

نسبت P/E به شرح زیر محاسبه می‌شود:

سود سهم ➗ قیمت سهم = P/E

✅ مزایای نسبت P/E

۱- نسبت P/E منعکس کننده عقیده بازار درباره یک شرکت است. معمولا نسبت P/E شرکت‌های خوب و رو‌به رشد، بالا است.

۲- نسبت P/E بزرگ نشان دهنده خوش‌بینی و نسبت P/E کوچک، نشان دهنده بدبینی عموم سرمایه‌گذاران درباره آینده شرکت است.

۳- نسبت P/E تا زمانی بالا خواهد بود که عموم سرمایه‌گذاران به توانایی رشد وتحقق سود یا افزایش قیمت سهام یک شرکت اعتقاد داشته باشند. به محض اینکه این اطمینان در قابیلت سودآوری شرکت ازبین برود، این نسبت افت خواهد کرد.

۴- نسبت P/E، اعتبار شرکت ومدیریت آن و همچنین اعتمادی که سرمایه‌گذاران در مورد استعداد دست‌یابی به سود شرکت دارند، منعکس می‌کند.

۵- نسبت P/E دماسنجی است که مرتبا میزان حرارت سهام را بررسی و به بازار اعلام می‌کند.

۶- نسبت P/E نشان‌دهنده سطح ریسک یک سهم نیز است. هر چه P/E بالاتر باشد، ریسک سهم بالاتر خواهد بود.

۷- در صورت منفی شدن بازار تمایل به فروش سهام با P/E بالا نسبت به سایر سهام افزایش می‌یابد.

۸- هنگامی که شرکت‌ها دوره رشد خود را پشت سر می‌گذارند سود آنها تثبیت و نسبت P/E آنها تعدیل می‌شود.

نسبت P/E به شرح زیر محاسبه می‌شود:

سود سهم ➗ قیمت سهم = P/E

آرمان پرداز خبره

شرکت آرمان پرداز خبره بیش از 15سال سابقه فعالیت در زمینه حسابداری و حسابرسی و خدمات مشاوره مالی و مالیاتی

عضویت در خبر نامه

در این نوشته برای شما توضیح می دهیم که چگونه یک مشاور مالیاتی معتبر را بشناسید و به او اعتماد کنیم. در پایان اعتماد شما را به آرمان پرداز خبره جلب می کنیم. مشاور مالیاتی معتبر

اهمیت مشاور مالیاتی در این نوشته میخواهیم به اختصار در خصوص اهمیت مشاور مالیاتی به قلم کارشناس آرمان پرداز خبره بپردازیم. کسب و کار و اهمیت مشاور مالیاتی در آن اهمیت مشاوره در زمینه مالیات کسب

در این نوشته می خواهیم به نوشته آرمان پرداز خبره راه های دستیابی به مشاور مالیاتی برتر و به توضیح اینکه چگونه مشاور مالیاتی برتر را پیدا کنیم بپردازیم. چگونه مشاور مالیاتی برتر را پیدا کنیم

همه چیز درباره مشاور مالیاتی در این مقاله می‌خواهیم به تمام ابعاد و همه چیز درباره مشاور مالیاتی و یا وکیل مالیاتی پرداخته و با وظایف وی آشنا شویم. با آرمان پرداز خبره همراه باشید. تماس

در این نوشته می خواهیم در مورد نکاتی در خصوص انتخاب مشاور مالیاتی متناسب با ابعاد شرکت و نحوه انتخاب کارشناس حسابداری بپردازیم. تا پایان با ما همراه باشید و جهت هرگونه نیاز به مشاور مالیاتی

در این نوشته میخواهیم به شرح وظایف و اختیارات مشاور مالیاتی در سازمان امور مالیاتی بپردازیم. جهت هرگونه سوال در خصوص مشاور مالیاتی با ما در ارتباط باشید. مشاور مالیاتی کیست؟ مشاور مالیاتی کسی است که

در این نوشته میخواهیم در خصوص انواع هزینه ها در حسابداری و مالی ، بهبود هزینه ها توسط مشاور مالیاتی و همچنین در خصوص انواع هزینه بپردازیم انواع هزینه ها در حسابداری یکی از مهم‌ترین مفاهیم

در این نوشته به مفهوم مدارک مثبته و یا اسناد مثبته و نقش آن در حسابداری و چگونگی رسیدگی به آن توسط مشاور مالیاتی می پردازیم. مدارک مثبته یا اسناد مثبته مدارک مثبته اسناد نشان‌دهنده وقوع

مشاور مالیاتی کیست؟ در این مطلب درباره مشاور مالیاتی کیست و خصوصیات یک وکیل مالیاتی خبره ، هم چنین میزان آشنایی او با قوانین مالیاتی و امور مالیاتی کشور به صورت مفصل صحبت می کنیم. با

اهمیت مشاوره مالیاتی تمامی مشاغل نیازمند دانش مشاور مالیاتی و وکیل مالیاتی و اهمیت مشاوره مالیاتی برای روبه رو شدن با قانون مالیات سازمان امور مالیاتی هستند. با ما باشید زیرا در این نوشته به این

درخواست گواهی مفاصا اولین کاری است که مودی و یا مشاور مالیاتی و وکیل مالیاتی وی ملزم است برای دریافت گواهی مفاصا حساب مالیاتی انجام دهد. براساس ماده ۲۳۵ قانون مالیات های مستقیم، اداره امور مالیاتی

اشخاص حسابرس و مشاور مالیاتی در هدایت مالیات دهندگان برای رعایت قوانین، در تمام امور مالی، حسابداری و پرداخت مالیات نقش مهمی دارد. بسته به وضعیت مالیات دهنده، خدماتی که یک مشاور مالیاتی ارائه می‌دهد، متفاوت

مالیات املاک و مستغلات ، نوعی از مالیات می باشد، که از درآمدهای به دست آمده از ملک محسوب می شود. املاک و مستغلات شامل سه نوع مالیات می شوند: مالیات بر درآمد اجاره از املاک

حسابداری برای دارایی های دانش: آیا ما به یک بیانیه مالی جدید نیاز داریم؟ شرکت های مبتنی بر دانش از شکست سیستم های گزارشگری مالی سنتی رنج می برند تا دارایی های دانش را در

موضوعی برای بحث در زمینه حسابرسی جمع داراییهای شرکتی ۲۰۰ میلیارد ریال است. حسابرس معتقد است تحریف داراییها بالای ۲۰ درصد، منجر به اظهار نظر مردود می‌شود (برای پرهیز از تردیدهای احتمالی در

مدیریت سود چیست؟ در کسب و کار برای حفظ عملیات، ارائه خدمات بهتر، و ارائه محصولات جدید، آن نیاز به سود می باشد. در هر کسب و کار، سود همیشه با زیان های خاص همراه است. مهم