تعریف ارز فیات

ویژگی‌های پولی و مالی نیز از اهمیت بالایی برخوردارند. این مسئله در نوع توصیف ساتوشی و عرضه محدود [بیت کوین] نیز قابل مشاهده است.

تعریف ارز فیات

پولی که یک دولت آن را پول قانونی اعلام کرده است.

کلمات مشابه

Satoshi

ساتوشی

کوچکترین واحد یک بیت کوین، همانطور که توسط پروتکل بیت کوین تعریف شده است. یک ساتوشی برابر با یک صد میلیونیم بیت کوین یا 0.00000001 بیت کوین است.

Peer-to-Peer

همتا به همتا (P2P)

هنگامی که دو یا چند کامپیوتر متصل هستند و حجم کار یا منابع را بدون اتکا به یک سرور متمرکز به اشتراک می‌گذارند.

Ransomware

باج افزار

نوعی بدافزار که رایانه شما را تحت کنترل خود در می‌آورد و تهدید می‌کند که فایل‌ها را از بین می‌برد یا فاش می‌کند مگر اینکه باج پرداخت شود.

Snapshot

اسنپشات

توانایی ثبت وضعیت دفتر کل بلاک چین، دستگاه ذخیره سازی یا سیستم کامپیوتری در یک نقطه خاص از زمان را اسنپشات می‌گویند.

Index

یک ابزار مالی برای ارزیابی ارزش قیمت یک دارایی یا سبد دارایی معین در دنیای سرمایه‌گذاری.

Cipher

روشی برای رمزگذاری و رمزگشایی پیام‌ها.

Token

توکن‌ها (با کوین اشتباه نشوند) واحدهای دیجیتالی هستند که خودشان بلاکچین خصوصی ندارند و بر روی بلاک چین های دیگر صادر می‌شوند. برای مثال بیت کوین یک کوین و تتر بر روی شبکه اتریوم یک توکن است.

Auction

یک رویداد زنده که در آن دارایی ها یا خدمات از طریق یک فرآیند مناقصه، که اغلب توسط یک حراج دهنده هدایت می شود، مذاکره و معامله می‌شود.

فدرال رزرو : بیت کوین نیز نمونه ای دیگر از ارزهای فیات است

اقتصاددان‌های شعبه نیویورک بانک مرکزی آمریکا، معتقدند که بیت کوین نیز نمونه ای دیگر از ارزهای فیات است. آنها با تشبیه بیت کوین به ارزهای رایج، بر این عقیده اند که بیت کوین نیز مانند آنها نوعی پول است.

به گزارش کوین دسک، مایکل لی (Lee Martin) و آنتونین مارتین (Antoine Martin)، در پست روز پنجشنبه خود اعلام کردند که بیت کوین نیز نمونه ای دیگر از ارزهای رایج (فیات) است. آنها در بخش دیگری از اظهارات شان می‌نویسند:

این احتمال وجود دارد که بیت کوین یک پول باشد، اما نوعی جدید از پول است. اسکناس‌های دلار ارز رایج هستند، یک زمانی سازه‌های گرد آهکی بزرگ هم ارز رایج بودند، بیت کوین هم ارز رایج است.

صحبت‌های آنها به تعریف ارز رایج باز می‌گردد. در تعریف، از ارز رایج به‌عنوان یک شی بی ارزش یاد شده است که ارزش خود را از باورها و ذهنیت حامل آنها می‌گیرد. در تعریف ارز رایج، حامل از این شی برای دریافت کالا استفاده می‌کند.

به‌عقیده نیک کارتر (Nick Carter)، تعریف ارز فیات یکی از مدیران ارشد شرکت بلاک چینی کسل ونچرز (Castle Ventures)، چنین تعریفی، از آنجایی که به معنی اصلی ارز رایج اشاره می کند، ذات بیت کوین را زیر سوال می‌برد. او در توییتی، ضمن غیرمنظقی خواندن این تعریف نوشت:

نمی‌دانم که قصد آنها تخریب کردن بیت کوین است [یا نه]، اما اینطور به نظر می‌رسد که قصدشان همین باشد.

لی و مارتین معتقدند که جدیدبودن مکانیزم بیت کوین، در نحوه تبادلی است که بیت کوین با خود به همراه آورده است. آنها در بخشی از نوشته خود عنوان می‌کنند که این قابلیت که بدون نیاز به اعتماد به واسطه، بتوان به شکلی الکترونیکی جابجایی‌های مالی خود را انجام داد، به‌ شدت جدید و نوآورانه است.

آنها بر این عقیده‌اند که تا به اینجا هیچ سیستم الکترونیکی ای وجود نداشته است تا بتوان بدون نیاز به شخص ثالث، تبادلات مالی انجام داد. صد البته پیش از بیت کوین نیز بانک‌های مرکزی و بانک‌های دیگر امکان تبادلات الکترونیکی را فراهم کرده بودند اما آنها نیز به‌ نوعی واسطه هستند. لی و مارتین نیز با تأکید بر همین موضوع، حساب بانک‌های مرکزی و اکوسیستم بیت کوین را از یکدیگر جدا می‌کنند.

لی و مارتین در بخش دیگری از استدلالات خود عنوان می‌کنند که استیبل کوین ها، عرضه‌های اولیه سکه (ICO)، دارایی‌هایی نظیر کریپتو کیتی‌ها (CryptoKitties) و …، همه و همه از جمله پول‌هایی هستند که با تکیه بر فناوری پشت بیت کوین به دنیای مالی ما ورود کرده‌اند. آنها در ادامه می‌افزایند که آنها اشکال جدیدی از پول نیستند.

اگر بیت کوین را مکانیزم جدیدی از تبادلات بدانیم که علاوه بر پول، امکان انتقال چیزهای دیگری را نیز فراهم می‌کند، دقیق‌تر است.

کارتر بر این عقیده است که بیت کوین راهی جدید برای انتقال پول را در اختیار مردم گذاشت و نمی‌توان ذات آمیخته با پول بیت کوین را از مکانیزمی که با تکیه بر آن به این مهم دست یافته است، جدا کرد. این اظهارات کارتر را می‌توان نقدی بر این تعریف ارز فیات ایده دانست که بلاک چین بیت کوین، اشکال جدیدی از پول را در خود پرورش داده است.

ویژگی‌های پولی و مالی نیز از اهمیت بالایی برخوردارند. این مسئله در نوع توصیف ساتوشی و عرضه محدود [بیت کوین] نیز قابل مشاهده است.

در بخش پایانی این نوشته این دو اقتصاددان آمده است که تعریف ابعاد جدید بیت کوین با نگاهی تاریخی نیز از اهمیت بالایی برخوردار است:

تاریخ مشخص می‌کند که چه ویژگی‌هایی یک پول را مناسب می‌سازد و یک مکانیزم بر چه اساسی کارایی لازم را دارد. این چنین معیارهایی می‌تواند به تغییرات ارزهای دیجیتال، به نوعی که باعث کارایی بالاتر آنها، کمک می‌کند.

ارزهای دیجیتال چه تفاوتی با پول های فیات دارند؟

احتمالا این روزها اخبارهای مختلفی مبنی بر فروش محصولات شرکت های بزرگ مانند آمازون، تسلا و … بر اساس ارزهای دیجیتال شنیده اید. در کلام تعریف ارز فیات ساده تر برخی از معتبرترین و مهمترین فروشنده های دنیا قبول کرده اند که محصولات خودشان را بر اساس ارزهای دیجیتال به فروش برسانند. این سخن بدین معنی است که عملا یک ارز دیجیتال کارکردی برابر یا همسان با ارز فیات یا همان پول معمولی پیدا کرد. اما سوال اینجاست آیا تفاوتی میان ارز دیجیتال و پول وجود دارد؟ سوال بهتر این است که تفاوت ها و شباهت های ارزهای دیجیتال و پول معمولی در چیست؟

به طور کلی برای این که این موضوع را درک کنیم و بتوانیم تفاوت ها و شباهت های ارز دیجیتال یک یک ارز فیات یا همان پول معمولی مانند ریال یا دلار را بررسی کنیم، ابتدا باید به یک موضوع مهم اشاره کنیم.

ارزهای دیجیتال از دو نوع کوین و توکن تشکیل شده اند. توکن ها که غالب بازار ارزهای دیجیتال از نظر تعداد ( بیش از 4 هزار توکن در بازار وجود دارد ) عملا چیزی شبیه به بلیط اتوبوس هستند. شما برای این که بتوانید از خدمات اتوبوس و حمل و نقل آن استفاده کنید عملا باید بلیط یا توکن آن را تهیه کنید، اما شما نمی توانید از این بلیط یک سیگار یا هر وسیله دیگری خریداری کنید. در کلام ساده تر این بلیط تنها برای کاربرد تعریف شده ای قابل استفاده است و شما نمی توانید از آن به عنوان یک ارز مبادلاتی بهره ببرید. بنابراین عملا در مقایسه بین ارزهای دیجیتال و پول معمولی مسلما نمی توان سراغ توکن ها رفت. زیرا اساسا توکن ها غیر قابل مبادله در فضای عمومی اقتصاد هستند.

اما کوین ها که بیش از 70 درصد ارزش بازار ارزهای دیجیتال را در اختیار دارند، رفتاری مشابه با ارزهای معمولی مانند ریال و دلار تعریف ارز فیات از خود نشان می دهند. بنابراین برای شناخت تفاوت ها و شباهت های ارزهای دیجیتال با ریال یا دلار باید ابتدا کوین را بشناسیم.

تفاوت ها و شباهت های ارزهای دیجیتال با پول معمولی

تا به این جا با دو مفهوم کوین و بلاک چین به طور کامل آشنا شدیم و حال نوبت این است که بر اساس اطلاعاتی که داریم بتوانیم تفاوت ها و شباهت های ارزهای دیجیتال با پول معمولی را پیدا کنیم.

مهمترین تفاوتی که می توانیم بین ارزهای دیجیتال ( کوین ) با ارزهای معمولی مانند ریال و دلار بیان کنیم، ساختار آن است. یک دلار یا ریال بر اساس ارزش پشت آن ساخته می شود در حالی که ذات کوین ها بر اساس رمزنگاری و کدینگ است.

از طرف دیگر شبکه بلک چین باعث شده است که تمرکزی روی کوین هایی مانند بیت کوین وجود نداشته باشد و عملا هیچ دولت یا شخص یا گروهی نتواند قدرت خودش را در آن اعمال کند. در حالی که ارز های معمولی مانند دلار و ریال غیره هر کدام در اختیار یک دولت یا یک گروه است.

یکی دیگر از تفاوت های مهم ارزهای دیجیتال با پول معمولی نیز فرا منطقه ای و جهانی بودن کوین است. کوین فراتر از هر مرز و ملیتی است و برای انتقال یک کوین از یک کشور به کشور دیگر هیچ دردسر یا مشکلی وجود ندارد. زیرا کلا کوین ها به مرز توجهی ندارند.

از نظر شباهت نیز می توان اینگونه بیان کرد که ارزهای دیجیتال مانند ارزهای فیات بدون پشتوانه هستند. در کلام ساده تر ارزش ارزهای دیجیتال مانند ارزهای فیات بر اساس میزان مقبولیت و کاربرد در بازار تعیین می شود.

از طرف دیگر مهمترین تشابه این دو ارز به یک دیگر این است که امروز هر دو آن ها قابل معامله و البته سرمایه گذاری هستند. شما می توانید درست مانند سرمایه گذاری روی دلار یا یورو و … در بازار فارکس، در بازار ارزهای دیجیتال نیز روی هر کوین یا توکنی سرمایه گذاری کنید.

به طور کلی ارزهای دیجیتال امروز توانسته توجه بسیاری را به سمت خود جلب کند. مسلما راحتی در استفاده، امنیت بالا و از همه مهمتر تمرکز زدایی شبکه بلاک چین که باعث شده است عملا هیچ گروه یا دولتی نتواند قوانین خاص خودش را تعریف کند، عملا باعث شده است ارزهای دیجیتال ارزش بالایی داشته باشد. البته از این موضوع نیز نمی توان گذشت که هنوز ارزهای فیات مانند دلار و ریال و … در بازار حرف اول را می زنند و به عنوان ارزهای مبادلاتی اصل شناخته می شوند، اما به نظر می رسد که در آینده نه چندان دور باید شاهد تغییرات بسیار در پایه های پولی و بانکی جهان باشیم.

استیبل کوین چیست؟

استیبل کوین(stablecoin)(یا ارز بدون تغییر قیمت) به دارایی های دیجیتالی می‌گویند که برای تقلید از ارزهای فیات مانند دلار یا یورو طراحی شده اند. آنها به کاربران این امکان را می دهند تا ضمن حفظ ثبات قیمت، ارز را به سرعت در سراسر جهان منتقل کنند.

ارزهای رمزنگاری شده مانند بیت کوین و اتریوم زمانی که در برابر فیات قیمت گذاری می شوند، دارای نوسان هستند. این مورد کاملا قابل پیش بینی است، زیرا فناوری بلاک چین هنوز بسیار جدید و نوظهور است و بازار ارزهای رمزنگاری شده نسبتاً کوچک هستند. این واقعیت که ارزش یک ارز رمزنگاری شده به هیچ دارایی متصل نیست از دیدگاه بازار آزاد جالب است، اما وقتی صحبت از قابلیت استفاده از آن می شود می تواند دست و پاگیر باشد.

به عنوان وسایل مبادله، ارزهای رمزنگاری شده از نظر تکنولوژیکی عالی هستند. با این حال، نوسانات آنها را به سرمایه گذاری ای بسیار خطرناک تبدیل کرده است. زمانی که معامله تسویه می شود، ارزش سکه ها می تواند به میزان قابل توجهی بیشتر یا کمتر از زمان خریداری شده باشد.

اما استیبل کوین ها چنین مشکلی ندارند. این کوین‌ها حرکت ناچیز قیمت را مشاهده می کنند و ارزش دارایی اساسی یا ارز فیات را که از تعریف ارز فیات آنها تقلید می کنند را از نزدیک پیگیری می کند. به این ترتیب، آنها به عنوان دارایی های امن و مطمئن در میان بازارهای ناپایدار عمل می کنند.

روش های مختلفی وجود دارد که به وسیله آن استیبل کوین می تواند ثبات خود را حفظ کند. در این مقاله، ما برخی از مکانیسم های مورد استفاده، مزایای آنها و محدودیت های آن را مورد بحث و بررسی قرار می دهیم.

آنچه در این مقاله خواهید خواند

استیبل کوین ها چگونه کار می کنند؟

چند دسته استیبل کوین وجود دارد که هر کدام از آنها واحدهای خود را به روش های مختلف به هم متصل می کنند. در زیر برخی از رایج ترین انواع استیبل کوین آورده شده است.

استیبل کوین های دارای پشتیبانی فیات

محبوب ترین نوع استیبل کوین آن است که مستقیماً توسط ارز فیات با نسبت 1: 1 پشتیبانی می شود. همچنین استیبل کوین‌ها مقداری ارز فیات را ذخیره دارند و مقدار مناسبی از توکن ها را صادر می کند.

به عنوان مثال، صادرکننده ممکن است یک میلیون دلار داشته باشد و هر یک میلیون توکن را به ارزش یک دلار توزیع کند. کاربران می توانند آزادانه این معاملات را با توکن ها یا ارزهای رمزنگاری شده انجام دهند، و در هر زمان، دارندگان این کوین‌ها می توانند آنها را با معادل USD آن خریداری کنند.

بدیهی است که در اینجا درجه بالایی از خطر طرف مقابل وجود دارد که نمی توان آن را کاهش داد: در نهایت، باید به ناشر اعتماد کرد. هیچ راهی برای کاربر وجود ندارد که با اطمینان تعیین کند که آیا صادرکننده وجوهی را ذخیره کرده است یا خیر. در بهترین حالت، شرکت صادرکننده می تواند تا آنجا که ممکن است در مورد انتشار حسابرسی شفاف سازی کند، اما این سیستم به هیچ وجه قابل اعتماد نیست.

استیبل کوین های پشتیبان دار

استیبل کوین های پشتیبان دار، رمز ارزهای مشابه خود را پشتیبانی می کنند، با تفاوت اصلی این که رمز ارز به عنوان واسطه استفاده می شود. اما از آنجا که رمز ارزها شده دیجیتالی هستند، قراردادهای هوشمند به صدور واحدها می پردازند.

استیبل کوین های دارای پشتوانه رمزنگاری شده، اعتماد را به حداقل می رسانند، اما باید توجه داشت که سیاست پولی توسط رای دهندگان به عنوان بخشی از سیستم های اداری آنها تعیین می شود. این بدان معناست که شما به یک صادر کننده اعتماد ندارید، اما اطمینان دارید که همه شرکت کنندگان در شبکه همیشه به نفع کاربران عمل می کنند.

برای به دست آوردن این نوع استیبل کوین، کاربران ارز رمزنگاری شده خود را با یک قرارداد که توکن را صادر می کند در قراردادی لحاظ می‌کنند. بعداً، برای بازپرداخت وثیقه خود، کاربران استیبل کوین ها را در همان قرارداد (به همراه هرگونه سود) بازپرداخت می کنند.

مکانیسم های خاص اجرایی، بر اساس طرح های هر سیستم متفاوت هستند. کافی است بگوییم، ترکیبی از نظریه بازی و الگوریتم های زنجیره ای مشوق شرکت کنندگان است تا قیمت را ثابت نگه دارند.

استیبل کوین های الگوریتمی

استیبل کوین های الگوریتمی توسط فیات یا ارزهای رمزنگاری شده پشتیبانی نمی شوند. در عوض، اتصال آنها کاملاً با الگوریتم ها و قراردادهای هوشمند انجام می شود که عرضه توکن های صادر شده را مدیریت می کند. از نظر عملکردی، سیاست پولی آنها کاملاً نشان دهنده این است که بانک های مرکزی برای مدیریت ارزهای ملی از آن استفاده می کردند.

در اصل، یک سیستم استیبل کوین الگوریتمیک در صورتی که قیمت آن، به زیر قیمت ارز فیات مورد نظر خود برسد، عرضه توکن را کاهش می دهد. اگر قیمت از ارزش ارز فیات فراتر رود، توکن های جدیدی وارد گردش می شوند تا ارزش استیبل کوین را کاهش دهند.

ممکن نام است این دسته از توکن ها را که به عنوان استیبل کوین های بدون وثیقه شناخته می شوند، شنیده باشید. این از لحاظ فنی نادرست است، زیرا آنها دارای وثیقه هستند – البته نه به همان شیوه دو مورد قبلی. در مورد یک رویداد قو سیاه، سکه های الگوریتمی ممکن است دارای وثیقه ای باشند تا بتوانند حرکتهای بی ثبات بازار را اداره کنند.

موارد استفاده از استیبل کوین

استیبل کوین های وثیقه دار در عمل رایج ترین نوع استیبل کوین‌ها هستند. نمونه هایی از این سکه ها شامل USD Tether (USDT)،USD (TUSD)،Paxos Standard (PAX)،USD Coin (USDC)، و Binance USD (BUSD) است. با این حال، دو مورد دیگر نیز وجود دارد.

دسته های ذکر شده که در حال حاضر در بازار موجود است Bitshares USD و DAI هستند که سکه هایی با وثیقه رمزنگاری شده می‌باشند، در حالی که Carbon و (در حال حاضر منقضی شده) نمونه هایی از انواع آن جزء موارد الگوریتمی هستند.

مزایا و معایب استیبل کوین‌ها

مزیت اصلی استیبل کوین ها، پتانسیل آنها به عنوان عمل کردن مانند وسیله‌ای برای مبادله است که مکمل ارزهای رمزنگاری شده می‌باشد. به دلیل سطوح بالای نوسانات، ارزهای رمزنگاری شده نتوانسته اند در برنامه های روزمره مانند: پردازش پرداخت، به کاربرد گسترده ای برسند. این ارزهای تثبیت شده با ارائه سطوح بالاتری از قابلیت پیش بینی و ثبات، این مشکل جاری را حل می کند.

استیبل کوین ها می توانند با محافظت در برابر نوسانات، در ادغام ارزهای رمزنگاری شده با بازارهای مالی سنتی نیز نقش مهمی ایفا کنند. این دو بازار به عنوان اکوسیستم مجزا با تعامل بسیار کمی موجود هستند. با وجود ثبات بیشتر ارزهای دیجیتالی در دسترس، به احتمال زیاد ارزهای رمزپایه در بازارهای اعتباری که تا کنون منحصراً تحت سلطه ارزهای فیات دولتی بوده اند، افزایش می یابد.

علاوه بر مفید بودن آنها در معاملات، معامله گران و سرمایه گذاران می توانند از استیبل کوین برای پرتفوی سبد سهام خود استفاده کنند. اختصاص درصد معینی از نمونه کارها به سکه های تثبیت شده، روشی موثری برای کاهش ریسک کلی است. در عین حال، حفظ ارزش ذخیره ای که می تواند برای خرید سایر ارزهای رمزنگاری شده در زمان کاهش قیمت مورد استفاده قرار گیرد، می تواند یک استراتژی مؤثر و کارآمد باشد. به همین ترتیب، می توان از این سکه ها برای “قفل کردن” سودهایی که هنگام افزایش قیمت ایجاد می شود، بدون نیاز به نقد شدن استفاده کرد.

علی رغم توانایی بالقوه آنها برای حمایت از پذیرش گسترده ارزهای رمزنگاری شده، استیبل کوین ها هنوز محدودیت های خاص خود را دارند. انواع وثیقه های Fiat نسبت به ارزهای رمزنگاری شده غیرمتمرکز تر هستند، زیرا یک واحد مرکزی برای نگهداری دارایی های شما نیازمند حمایت و پشتیبان است. در مورد سکه های رمزنگاری شده و بدون وثیقه باید بگوییم که، کاربران باید به جامعه رمز ارزها (و کدهای منبع یا همان source code) برای اطمینان از طول عمر سیستم ها اطمینان کنند.

نتیجه گیری

با وجود این که استیبل کوین‌ها علاوه بر داشتن مزایا معایبی نیز دارند، جزء مهمی از بازار رمز ارزها شده اند. این ارزهای دیجیتالی می توانند از طریق مکانیزم های مختلف، کم و بیش در قیمت ها و نوسانات ثابت بمانند. این ویژگی به آنها اجازه می دهد تا نه تنها به عنوان و سیله ای برای مبادله، بلکه به عنوان پناهگاهی امن برای معامله گران و سرمایه گذاران مورد استفاده قرار گیرند.

در حالی که استیبل کوین‌ها در ابتدا برای ارائه ابزار مؤثر برای مدیریت ریسک معامله گران طراحی شده بود، واضح است که کاربرد استیبل کوین بسیار فراتر از اموری مربوط به تجارت است. این کوین‌ها یک ابزار قدرتمند هستند که می توانند فضای رمز ارزها را به طور کلی تقویت کرده و در مواردی استفاده می شوند که جایگزین ایده آل دیگری وجود نداشته باشد.

جهت مشاهده سایر محتواهای آموزشی و همچنین اطلاعات بیشتر، میتوانید وارد مطالب آموزش کریپتو در توکن خان شوید.

ارز دیجیتال و انواع آن _ ایده تجارت

ارز دیجیتال شکلی از ارز است که فقط به صورت دیجیتال یا الکترونیکی در دسترس است. به آن پول دیجیتال، پول الکترونیک، ارز الکترونیکی یا سایبرنقد نیز می گویند.

ارزهای دیجیتال، ارزهایی هستند که فقط با رایانه یا تلفن همراه قابل دسترسی هستند، زیرا فقط به صورت الکترونیکی وجود دارند.

ارزهای دیجیتال معمولی نیازی به واسطه ندارند و اغلب ارزان ترین روش برای معامله ارز هستند.

آشنایی با ارز دیجیتال

ارزهای دیجیتال ویژگی فیزیکی ندارند و فقط به صورت دیجیتال در دسترس هستند. تراکنش های مربوط به ارزهای دیجیتال با استفاده از رایانه یا کیف پول الکترونیکی متصل به اینترنت یا شبکه های تعیین شده انجام می شود. در مقابل، ارزهای فیزیکی مانند اسکناس و سکه های ضرب شده، ملموس هستند، به این معنی که دارای ویژگی ها فیزیکی مشخصی هستند. تراکنش‌های مربوط به چنین ارزهایی تنها زمانی امکان‌پذیر می‌شوند که دارندگان آنها دارای مالکیت فیزیکی این ارزها باشند.

ارزدیجیتال دارای کاربرد مشابه ارزهای فیزیکی هستند. می توان از آنها برای خرید کالا و پرداخت هزینه خدمات استفاده کرد. آنها همچنین می توانند استفاده محدودی را در میان برخی از جوامع آنلاین مانند سایت های بازی، پورتال های قمار یا شبکه های اجتماعی پیدا کنند.

ویژگی های ارز دیجیتال

همانطور که قبلا ذکر شد، ارزهای دیجیتال فقط به صورت دیجیتالی وجود دارند. معادل فیزیکی ندارند.

ارزهای دیجیتال می توانند متمرکز یا غیرمتمرکز باشند. ارز فیات که به شکل فیزیکی وجود دارد، یک سیستم متمرکز تولید و توزیع توسط بانک مرکزی و سازمان‌های دولتی است. ارزهای دیجیتال برجسته مانند بیت کوین و اتریوم ، نمونه هایی از سیستم های ارز دیجیتال غیرمتمرکز هستند.

ارزهای دیجیتال می توانند ارزش را انتقال دهند. استفاده از ارزهای دیجیتال مستلزم تغییر ذهنی در چارچوب موجود برای ارزها است، جایی که آنها با معاملات خرید و فروش کالا و خدمات مرتبط هستند. با این حال، ارزهای دیجیتال این مفهوم را گسترش می دهند. به عنوان مثال، یک توکن شبکه بازی می تواند عمر یک بازیکن را افزایش دهد یا قدرت های فوق العاده ای برای آنها فراهم کند. این معامله خرید یا فروش نیست، بلکه بیانگر انتقال ارزش است.

انواع ارز دیجیتال

ارز دیجیتال یک اصطلاح فراگیر است که می تواند برای توصیف انواع مختلف ارزهای موجود در حوزه الکترونیکی استفاده شود. به طور کلی، سه نوع مختلف ارز وجود دارد:

ارزهای رمزنگاری شده

کریپتوکارنسی ها ارزهای دیجیتالی هستند که از رمزنگاری برای ایمن سازی و تایید تراکنش ها در یک شبکه استفاده می کنند. همچنین از رمزنگاری برای مدیریت و کنترل ایجاد چنین ارزهایی استفاده می شود. بیت کوین و اتریوم نمونه هایی از ارزهای دیجیتال هستند. بسته به حوزه قضایی، ارزهای دیجیتال ممکن است تنظیم شوند یا نباشند.

ارزهای مجازی

ارزهای مجازی، ارزهای دیجیتال غیرقانونی هستند که توسط توسعه دهندگان یا یک سازمان موسس متشکل از سهامداران مختلف درگیر در فرآیند کنترل می شوند. ارزهای مجازی را نیز می توان به صورت الگوریتمی توسط یک پروتکل شبکه تعریف شده کنترل کرد. نمونه ای از ارز مجازی یک توکن شبکه بازی است که اقتصاد آن توسط توسعه دهندگان تعریف و کنترل می شود.

ارزهای دیجیتال بانک مرکزی

ارزهای دیجیتال بانک مرکزیCBDC)) ارزهای دیجیتال تنظیم شده ای هستند که توسط بانک مرکزی یک کشور صادر می شوند. یک CBDC می تواند مکمل یا جایگزینی برای ارز سنتی فیات باشد. برخلاف ارز فیات که به دو صورت فیزیکی و دیجیتالی وجود دارد، یک CBDC صرفا به شکل دیجیتالی وجود دارد. انگلستان، سوئد و اروگوئه چند کشوری هستند که در حال بررسی برنامه هایی برای راه اندازی نسخه دیجیتالی ارزهای فیات بومی خود هستند

مزایای ارزهای دیجیتال

مزایای ارزهای دیجیتال به شرح زیر است:

زمان انتقال و تراکنش سریع دارند. از آنجایی که ارزهای دیجیتال معمولاً در یک شبکه وجود دارند و بدون واسطه نقل و انتقالات را انجام می دهند، مدت زمان مورد نیاز برای نقل و انتقالات مربوط به ارزهای دیجیتال بسیار سریع است. از آنجایی که پرداخت ها با ارزهای دیجیتال مستقیماً بین طرفین معامله بدون نیاز به هیچ واسطه ای انجام می شود، تراکنش ها معمولاً آنی و کم هزینه هستند. این در مقایسه با روش‌های پرداخت سنتی که شامل بانک‌ها یا اتاق‌های پایاپای است، بهتر است . تراکنش‌های الکترونیکی مبتنی بر ارز دیجیتال نیز ثبت و شفافیت لازم را در معاملات به همراه دارد.

آنها نیازی به ساخت فیزیکی ندارند و نمی توانند کثیف شوند.

بسیاری از الزامات ارزهای فیزیکی، مانند ایجاد تأسیسات تولید فیزیکی، برای ارزهای دیجیتال وجود ندارد. چنین ارزهایی همچنین در برابر نقص های فیزیکی یا کثیفی موجود در ارز فیزیکی مصون هستند.

ارزدیجیتال می تواند اجرای سیاست های پولی و مالی را تسهیل کند

تحت رژیم ارزی فعلی، فدرال رزرو از طریق یک سری واسطه – بانک ها و مؤسسات مالی – برای گردش پول در یک اقتصاد کار می کند. CBDC ها می توانند به دور زدن این مکانیسم کمک کنند و یک سازمان تعریف ارز فیات دولتی را قادر می سازد تا پرداخت مستقیم به شهروندان را انجام دهد. آنها همچنین با رفع نیاز به ساخت فیزیکی و حمل و نقل اسکناس از مکانی به مکان دیگر، روش های تولید و توزیع را ساده می کنند.

ارزدیجیتال می تواند هزینه های تراکنش را ارزان تر کند.

ارزهای دیجیتال امکان تعامل مستقیم در یک شبکه را فراهم می کنند. به عنوان مثال، یک مشتری می‌تواند مستقیماً به یک مغازه‌دار تا زمانی که در یک شبکه قرار دارد، پول پرداخت کند. حتی هزینه‌های مربوط به تراکنش‌های ارز دیجیتال بین شبکه‌های مختلف در مقایسه با هزینه‌های ارزهای فیزیکی یا فیات نسبتاً ارزان‌تر است. با حذف واسطه هایی که به دنبال رانت اقتصادی از پردازش تراکنش هستند، ارزهای دیجیتال می توانند هزینه کلی یک تراکنش را ارزان تر کنند.

معایب ارزهای دیجیتال

معایب ارزهای دیجیتال به شرح زیر است:

همه مشکلات ذخیره سازی و زیرساختی را حل نمی کنند.

در حالی که ارزهای دیجیتال به کیف پول فیزیکی نیاز ندارند، مجموعه ای از الزامات خاص خود را برای ذخیره سازی و پردازش دارند. به عنوان مثال، اتصال به اینترنت مانند تلفن های هوشمند و خدمات مرتبط با ارائه آنها ضروری است. کیف پول های آنلاین با امنیت قوی نیز برای ذخیره ارزهای دیجیتال ضروری هستند.

آنها مستعد هک هستند

منشا دیجیتالی آنها ارزهای دیجیتال را مستعد هک می کند. هکرها می توانند ارزهای دیجیتال را از کیف پول های آنلاین بدزدند یا پروتکل ارزهای دیجیتال را تغییر دهند و آنها را غیرقابل استفاده کنند. همانطور که موارد متعدد هک در ارزهای دیجیتال ثابت کرده است، ایمن سازی سیستم ها و ارزهای دیجیتال یک کار در حال پیشرفت است.

ارزدیجیتال می تواند از نظر ارزش متغیر باشند.

مقایسه انواع ارز دیجیتال

ارز دیجیتال اصطلاحی است که به نوع خاصی از ارز الکترونیکی با ویژگی های خاص اطلاق می شود.از نظر قانونی و فنی، تعاریف قانونی بی‌شماری از ارز دیجیتال و انواع زیرشاخه‌های ارز دیجیتال وجود دارد. با ترکیب ویژگی‌های مختلف ممکن، تعداد زیادی پیاده‌سازی وجود دارد که انواع و اقسام فرعی ارز دیجیتال را ایجاد می‌کند. بسیاری از حوزه های قضایی دولتی تعریف منحصر به فرد خود را برای ارز دیجیتال، ارز مجازی، ارز دیجیتال، پول الکترونیکی، پول شبکه، پول نقد الکترونیکی و سایر انواع ارز دیجیتال پیاده سازی کرده اند.

ارز دیجیتال در مقابل ارز مجازی

ارز مجازی در سال 2012 توسط بانک مرکزی اروپا به عنوان «نوعی پول دیجیتالی غیرقانونی که توسط توسعه دهندگان آن صادر و معمولاً کنترل می شود و در بین اعضای یک جامعه مجازی خاص مورد استفاده و پذیرش قرار می گیرد » تعریف شده است. وزارت خزانه داری آمریکا در سال 2013 آن را tersely بیشتر به عنوان تعریف “ابزار مبادله است که مانند یک ارز در برخی از محیط، اما تمام ویژگی های واقعی ارز را ندارد” وزارت خزانه داری ایالات متحده همچنین اعلام کرد که “ارز مجازی در هیچ حوزه قضایی وضعیت قانونی و ارزی ندارد.

بر اساس گزارش «ارزهای دیجیتال» نوامبر 2015 بانک تسویه‌های بین‌المللی ، دارایی‌ای است که به صورت دیجیتالی ارائه شده و دارای برخی ویژگی‌های پولی است. ارز دیجیتال را می توان به یک واحد پول مستقل تبدیل کرد و توسط ناشر مسئول بازخرید پول دیجیتال در قبال پول نقد صادر شد. در این صورت، ارز دیجیتال نشان دهنده پول الکترونیکی (پول الکترونیکی) است. ارز دیجیتالی که بر حسب واحد ارزش خود یا با انتشار غیرمتمرکز یا خودکار به عنوان ارز مجازی در نظر گرفته می شود. به این ترتیب، بیت کوین یک ارز دیجیتال است و همچنین نوعی ارز مجازی است. بیت کوین و جایگزین های آن بر اساس الگوریتم های رمزنگاری هستند، بنابراین به این نوع ارزهای مجازی، ارزهای رمزنگاری شده نیز می گویند.

دیجیتال در مقابل ارز دیجیتال

cryptocurrency یک زیر نوع ارز دیجیتال است دارایی که متکی رمزنگاری به زنجیره ای با هم امضای دیجیتال از انتقال دارایی، نظیر شبکه و عدم تمرکز . در برخی موارد از طرح اثبات کار یا اثبات سهام برای ایجاد و مدیریت ارز استفاده می شود. ارزهای رمزپایه می توانند به سیستم های پول الکترونیکی اجازه دهند که غیرمتمرکز شوند. هنگامی که با بلاک چین پیاده سازی می شود، سیستم دفتر دیجیتال یا سیستم نگهداری سوابق از رمزنگاری استفاده می کندبرای ویرایش قطعات جداگانه ورودی های پایگاه داده که در بسیاری از سرورهای جداگانه توزیع شده اند. اولین و محبوب ترین سیستم بیت کوین است ، یک سیستم پولی الکترونیکی همتا به همتا که مبتنی بر رمزنگاری است.

دیجیتال در مقابل ارز سنتی

بیشتر عرضه سنتی پول ، پول بانکی است که در رایانه ها نگهداری می شود. آنها در برخی موارد ارز دیجیتال محسوب می شوند. می توان استدلال کرد که جامعه بی پول ما به طور فزاینده ای به این معنی است که همه ارزها در حال تبدیل شدن به ارزهای دیجیتال هستند، اما آنها به این صورت به ما ارائه نمی شوند.